Ik doe mijn best

Ik ga volgende week een proefles nemen bij een boksschool in de buurt . Ben er wel zenuwachtig voor, maar ik zie wel hoe het gaat verlopen.

Als het leuk is dan neem ik een abbonement. Ga dit doen om me uit te kunnen kuren (stress afvoeren) maar ook deels vanwege de sociale contacten.

Dus ik ben wel benieuwd of daar na verloop van tijd misschien een vriendschap uit gaat ontstaan 

Nou, ik ga dus uiteindelijk wel bij hun stoppen. Mijn grens is bereikt, het is niet meer normaal zoals hij doet. Heeft echt geen respect voor anderen. Als je precies hetzelfde doet en denkt zoals hij dan is het goed en als het wat afwijkt dan ben je zo ongeveer een misdadiger. Wel apart dat het 2 jaar heeft geduurd om dit door te hebben, maar hij verbergt zijn ware karakter niet meer voor mij (in het verleden nog wel deels).

Weet niet goed waar ik het neer moet zetten, hoop dat het in dit topic past. Ben al een tijdje aan het proberen om contacten, vriendschappen te krijgen. In ieder geval mensen op te zoeken. Maar tot nu toe is dat niet gelukt. Ik zou graag iemand tegen willen komen om zo nu en dan samen op pad te gaan, iemand met ongeveer dezelfde energie als mij (en ongeveer van mijn leeftijd). En die er ook tijd voor heeft, bijvoorbeeld niet iemand die druk is met zijn of haar gezin. Het lijkt zowat onmogelijk en ik sta er wel (steeds meer) voor open. Dit speelt al langer, deze wens is er al langer. Waarom lukt het me niet, moet ik het anders aanpakken of is het nu de tijd gewoon (nog steeds) niet? 

Helaas heb ik de laatste tijd de energie niet meer om een lichtbron te zijn, het kost me veel moeite om mijn energie hoog te houden. Ben erg vermoeid (en het warme weer doet me ook geen goed). Mijn werk gaat gewoon door, pas het wel aan het weer aan (als iemand er geen begrip voor heeft dat ik wat langzamer werk, dan zeg ik er wat van).
Ik heb het gevoel dat er veel mensen niet meer bij hun gevoel zitten, maar in hun hoofd. Ik voelde mensen veel beter aan dan nu. Deze verandering heeft ook invloed op mij, maar ik doe mijn best om bij mezelf te komen en scherm mezelf af (pull in en als ik ga werken ook protection aura spray). Rust nemen en mezelf terugtrekken om bij mezelf, mijn gevoel, te komen. En alle hondjes die ik ken en regelmatig zie, daar leef ik op zo'n moment helemaal van op  .

Zie ik het goed dat ik beïnvloed word doordat de wereld verandert is, de mensen veranderd zijn? Ik weet dat velen ook energieën in zich hebben die niet van hunzelf zijn waardoor er soms een ander karakter tevoorschijn komt.
Maar ik heb het gewoon zwaar op het moment. Er is momenteel ook nog een verwerkingsproces aan de gang om alles van de relatie met mijn ex af te kunnen sluiten. Eindelijk  en daar ben ik blij mee dat die pijn eruit komt, alleen is de timing niet zo goed. Maar ik vertrouw erop dat ik door alles heen kom.

En ik merk bij mezelf al dat extra slapen en rusten wel nodig is.

Ik kom de laatste tijd in situaties waardoor er oude pijnen triggeren. Dit laat ik toe en dan laat ik het ook weer los en voer het zeg maar af. Want wegduwen is geen optie, als ik het doorvoel dan kan ik er alleen maar beter van worden.

Ik probeer ook zoveel mogelijk bij mezelf te blijven en scherm me af zodra ik onder de mensen kom. Dat helpt best wel goed  . En mediteren vind ik ook fijn, merk altijd vanzelf wel of er op dat moment een bepaalde (oude) emotie / gevoel uit moet.

Toen ik je bericht las dacht ik meteen van ik ga op het einde in de meditatie de wereld visualiseren die ik graag zou willen zien, wensen, de fijne plek waar ik me op zou willen bevinden.

Mijn energie stroomt best goed (in meditatie) door mijn lichaam, alleen in mijn hoofd niet. Daar zit een blokkade. Hier komt binnenkort iemand mij voor behandelen. Het is namelijk best een apart gevoel dat er daar niets stroomt. Maar als ik in bed ga liggen op mijn rug dan krijg ik nog wel eens iemand op bezoek die die plek behandeld. Voel dan die energie door mijn gezicht / hoofd heen gaan. Vraag er ook wel eens om  .
Dit is een hele andere energie dan die andere die vaak langs komt (van een overleden familielid en die meld zich altijd achter mij) is dit ook een bekende van mij? Deze voelt groter, zwaarder en donkerder (van kleur). Maar wie het ook is, ik vind het helemaal niet erg.

Zoals ik het zie zijn er meer negatieve mensen dan positieve door wat er allemaal in de wereld gebeurt. Iets in mij zegt dat we de verkeerde kant op gaan  . Ik blijf zo goed mogelijk voor mezelf zorgen, voldoende rust en slaap, ontspanning, mediteren in de avond. En een paar keer per week het bos in om te wandelen (met de hondjes van mijn ouders) en ik aai ook regelmatig hondjes van cliënten (honden hebben een positieve invloed op mij). Verder, behalve dat ik werk, en pogingen heb gedaan om wat onder de mensen te komen (is op niets uitgelopen) en ik een vriend wekelijks bezoek zit ik verder best wel in een isolement.
Aan de ene kant heb ik behoefte aan contacten, maar ik weet ook dat die me veel tijd en energie gaan kosten. Dat het ten koste van mezelf kan gaan en ik wens juist een positieve, vredige wereld.

Wat zou jij adviseren? Ik blijf een beetje hiermee in gevecht.