Ze is er bijna elke dag, maar ik heb even je hulp nodig. Als ze 's avonds langs komt dan is ze boven. Volgens mij wacht ze me op. Gisteren liep ik door haar heen (schrok ervan), ze was op de overloop. En later maakte de hometrainer weer geluid toen ik de deur dicht maakte. Ik vraag haar of ze geen geluid wil maken maar ze doet het toch.
Ik schrik er gewoon heel erg van, want ik voel haar aanwezigheid toch wel. En dat zeg ik ook tegen haar.

Mijn probleem is (dit heb ik in het verleden al vaker gehad, ook als kind) dat ik angstig word. En ik krijg zoveel verschillende gevoelens te voelen en ook rillingen en wisselende temperaturen door mijn lichaam. Als ik eenmaal in bed lig, dan word ik geleidelijk rustiger, wat meer ontspannen. Ik voel haar aanwezigheid dan ook. Hoe kan ik die angstreactie (en schrikreactie) wegkrijgen? Zonder haar weg te jagen. En kan ze mij horen als ik tegen haar praat?

Dit is nu voor mij veel duidelijker, dankjewel. Nu twijfel ik niet meer  .

Wel bijzonder dat ze me opzoekt. Gisteravond had ik mijn badjas opgehangen in de sportkamer, had al een apart gevoel toen ik in die ruimte kwam. Ik dacht van ik hoor niets en ging de kamer uit, deed de deur dicht en wat hoorde ik? Het geluid van de hometrainer!
Toen ik naar mijn slaapkamer ging en in bed lag was zij ook aanwezig. Het leek wel alsof ze me aan het behandelen was, mijn (onderbuik)gevoel veranderde steeds en ze verplaatste zichzelf regelmatig. Dichtbij, verder van me af, links, rechts. Echt bijzonder. Ik heb ook gewoon tegen haar gepraat (wat ik op dat moment kwijt wilde) en ook een keer gevraagd om wat verder bij me weg te gaan. Omdat het niet prettig voelde.
Ik kan haar niet zien of horen, alleen voelen. Ik hoef jou niet te vragen of ze weet dat ik haar opmerk. Maar waarom doet ze wat ze doet? Ik weet dat ze een lieve vrouw was en dit met goede bedoelingen doet, zeker geen verkeerde bedoelingen heeft.

Vanmorgen reed ik naar mijn werk, ging de muziek van de USB weer over op de radio. Dus ze was gisteravond bij me en vanmorgen weer .

Om eerlijk te zijn twijfel ik een klein beetje over dat als overledenen hun dood hebben verwerkt en in de hemel zijn, ze niet meer langs kunnen komen op de aarde. Zo zijn mijn oma en peettante lang na hun overlijden nog vaak langs geweest. Echt jarenlang. De vorige overleden bewoner van het huis waar ik opgegroeid ben heb ik ook jarenlang de aanwezigheid van gevoeld. En hoe kan het dat sommige mensen met overledenen kunnen communiceren dan? Contact kunnen leggen en boodschappen door kunnen geven? Ik heb altijd gedacht dat overledenen voor altijd over en weer kunnen pendelen van de hemel naar de aarde en terug en ons (en de omgeving) kunnen horen en zien.

Dit nummer ken ik, is heel drukke muziek, maar heeft echt een mooie tekst! 

Gisteren heb ik van iemand gehoord dat een cliënt van mij, die vorig jaar in november is overleden, mij wel eens bezoekt. Ik had met haar een fijne band en zorgde zo nu en dan ook voor haar als ik er werkte en haar man de deur uit was. Ze is, toen ze nog leefde, nooit bij mij op bezoek geweest, heeft mijn huis nooit gezien.

Hoe kan zij mij opzoeken, weten waar ik woon? Vind het trouwens wel echt fijn dat ze me bezoekt, het is een hele fijne energie. Meestal voelen overleden niet fijn is mijn ervaring, maar zij wel.

Ik zit een beetje met een dilemma. We hebben allebei een familie gevoel bij elkaar, een hele goede en fijne band, en hij heeft, zoals ik al had verwacht, mij al heel veel verteld. En dit gaat nog wel even door denk ik!
Het is soms echt lastig om er te werken, want als hij de kans krijgt verteld hij (te) veel en wordt er bijna niet schoongemaakt  .
Dit kan en gebeurd natuurlijk niet, want de mensen moeten er voor betalen. Een tijdje geleden heeft hij er met mij over gehad om via mijn werkgever te stoppen en zwart bij hun te gaan werken. Dan zijn het geen cliënten meer van mij en dan heb ik meer vrijheid. Dan is het niet professioneel meer.
Ik wil er nog eens met hun (liefst met allebei) over hebben, alleen komt het er niet van. Er zit bij mij een blokkade, ergens vind ik het ook wel lastig. Zolang ik daar alleen via mijn werk kom dan gaat het goed, ik merkte namelijk van de week toen hij vertelde over zijn familie (kerst/ jaarwisseling / verjaardagsfeest) dat er bij mij oude pijn naar boven kwam. Ik mis mijn overleden familie.
Als ik samen met mijn vriend bij zijn familie ben dan komt die pijn ook naar boven. 

LPChip, wat zou jij doen? Ik heb met deze man (zijn vrouw is ook erg lief trouwens) een bijzondere band, zal ik de stap nemen?
Ik wil hem ook heel veel vertellen, op rustige momenten (niet onder het werk), en eindelijk eens knuffelen!

Het is en blijft voor mij een moeilijke periode waarin we zitten, ik zou echt heel graag zien dat de wereld weer wat vrolijker en positiever wordt. Om het even in het kort te zeggen.

Wat ik de afgelopen week heb gehoord van verschillende mensen is dat ze geen vaccinatie meer nemen of hebben genomen. Dat is positief. Ik heb ook van iemand gehoord dat de booster ervoor kan zorgen dat je er ongeveer een week van ziek in bed ligt, zo heftig kan hij zijn voor sommige mensen. Dat zou niet de bedoeling moeten zijn, want daarvoor neem je er geen. Wel erg voor de mensen die er zo ziek van worden.

Ik zal eens kijken of er binnenkort een astrologisch evenement komt waarbij we weer wat extra liefde de wereld in kunnen sturen.

Heel graag! 

Inmiddels zijn we een hele tijd verder en hebben al veel mensen hun boosterprik gehaald. De zoveelste corona variant is in de wereld en het lijkt net alsof er niets tegen helpt. Het is voor mij moeilijk te begrijpen dat mensen 'de waarheid' niet zien en nog steeds 'niet wakker geworden zijn'.
Hoe kan het dat mensen nog steeds denken dat vaccineren helpt?

Ik heb van een heel deskundig iemand gehoord dat de vaccinatie er juist voor zorgt dat het virus reageert op de vaccinatie en hierdoor muteert. Hierdoor wordt het virus in stand gehouden, precies het omgedraaide van wat er wordt gezegd door deze en gene op tv. Hoor ook regelmatig in mijn omgeving dat er bijna hele gevaccineerde families / gezinnen corona hebben. Ik heb zelf al een paar keer milde corona gehad en zo maakt mijn lichaam zelf antistoffen aan. Dat was vroeger met o.a. de griep toch ook? Voelt voor mij goed zo.

Ik werk voornamelijk met ouderen, zie vele achteruit gaan. Niet zoals het hoort te gaan, ik vind het (opvallend) snel gaan. Het voelt soms alsof ik in een verpleeghuis werk in plaats van bij ouderen die nog thuis kunnen blijven wonen (ook evt. met hulp van thuiszorg). Dan weet je dat je met mensen werkt die in hun laatste levensfase zitten. Zoals het de laatste tijd gaat en wat ik meemaak, dan denk ik echt van hoe lang gaat dit nog door op deze manier en hoeveel mensen komen in deze 'oorlog' nog te overlijden?

Wat is dit voor leven? Bepaalde mensen hebben het voor het zeggen, bepalen alles wat er wel en niet mag. Ik heb er alle begrip en respect voor als het echt niet anders kan, dit echt nodig is, maar sinds wanneer kunnen en mogen mensen zelf hun eigen verantwoordelijkheid niet meer nemen? En waar is onze vrijheid gebleven? En vooral ook: Waar is de liefde gebleven?

Mensen worden al bijna twee jaar bij elkaar weg gehouden, bang gemaakt voor alles en iedereen en leven in angst. Zijn en worden nog steeds gehersenspoeld.
Misschien is het weer eens tijd om iets te organiseren (vanuit thuis) om eens wat positiviteit in de wereld te sturen en die machthebbers uit te schakelen?
LPChip, is dat een idee?