Daar heb je helemaal gelijk in, dat doe ik zelf ook eigenlijk  . Dan voelde het in ieder geval goed (voor beiden) die avond en heeft ook zij het naar haar zin gehad 

Dan ga ik mijn gevoel maar / ook achterna. Ik heb al langer het gevoel dat F. helemaal niet zo'n goede invloed op mijn vriend heeft. Zijn andere vrienden, die kent hij al jaren, zijn echt een andere soort mensen, minder ego zeg maar en bredere interesses, en ik voel me bij hun wel goed.
E. is erg sociaal, heeft graag mensen om zich heen, opgewekte / vrolijke man en vind heel veel dingen leuk om te doen (brede interesses). En zeer behulpzaam, redder in nood zeg maar Conclusie: hij voelt beter 

Mijn vriend woont sinds een tijdje in een een nieuw huis en in een andere plaats. Hij kent een goede vriend van hem, F., al een paar jaar. Ik ben gevoeliger geworden, ik ben gegroeid als persoon. Op de een of andere manier kunnen F. en ik niet heel erg goed met elkaar overweg. Ik mag hem wel, al vind ik zijn interesses niet erg breed. Ik accepteer hem wel zoals hij is. Waar ik last van heb als ik hem spreek is dat ik niet zo goed kan ontspannen, ik vind hem wat vaag en ik word beïnvloed door wat hij uitstraalt. Ik kan mezelf niet zijn als hij in de buurt is. Volgens mij weet hij niet goed hoe hij zich bij mij moet gedragen en hoe hij met mij om moet gaat. Daar lijkt het op. De laatste keer toen ik hem zag, wist hij niet hoe snel hij weer weg moest gaan om ergens (ongezond) eten te gaan halen, terwijl hij mee mocht eten wat hij eerder in het andere huis wel deed. Daarbij vraagt hij als ik er niet bij ben of mijn vriend en ik intiem zijn met elkaar (heeft hij toch niets mee te maken!) en hij vraagt ook vaak aan mijn vriend als hun iets gaan ondernemen of ik ook mee ga. Terwijl F. weet dat dat niets voor mij is, veel te veel ego zeg maar. En als ik wel mee zou willen dan ga ik ook gewoon mee. Mijn vriend weet dat ik en F. niet zo goed met elkaar overweg kunnen (als dat ik zou willen), daar heb ik het met hem over gehad.

Mijn vriend heeft buren, het gaat om de mensen van het huis wat aan hem vast zit. Een moeder op leeftijd met zoon (buurman) en een neef die er soms ook is.
De buurman waar het om gaat, E., is erg behulpzaam en klikt goed tussen mijn vriend en hem. Ik heb hem al een paar keer gesproken, kijkt me (nog) niet veel aan en maar kort als we in gesprek zijn, maar deze man voelt opzich wel goed. Hij is denk ik nog wat onzeker naar mij toe. Dit is een zelfde soort type als F. en ik heb ergens het gevoel dat dit een betere vriend voor mijn vriend is. Ik merkte laatst op dat als E. er is dat er een glinstering in mijn vriend zijn ogen komt. Ik heb hem ook gezegd dat ik merk dat hij het leuk vind om E. om zich heen te hebben en dat klopt ook.

De woonafstand tussen mijn vriend en F. is groter geworden, E. woont naast hem.

LPChip, weet jij misschien hoe het komt dat F. en ik niet zo goed met elkaar overweg kunnen? Zij we te verschillend of heeft het een andere reden?
En wat zegt jou gevoel over E., klopt mijn gevoel en gaat het contact tussen hem en mij als we elkaar vaker hebben gezien en gesproken beter worden?

Je beschrijft precies hoe het in mijn hoofd gaat, vliegt van het een naar het ander. Dus focussen op 1 ding / onderwerp  .

Dankjewel voor de adviezen en ik ga alleen liefdevolle energie sturen naar mensen die voor mij belangrijk zijn. Als ik in de juiste stemming ben en genoeg energie ervoor heb!

En wat meer rust nemen, mediteren op mijn manier, muziek luisteren en hiermee zoveel mogelijk in mijn gevoel te blijven (of weer te komen).

Sommige mensen die ik ken (cliënten) die zijn in korte tijd, sinds de nieuwe corona uitbraak, ineens heel erg veranderd en negatiever geworden.
Is het dan verstandig om in ieder geval te proberen positieve gesprekken te voeren? Want alleen over het heden hebben is niet makkelijk, dan wordt het lastig een gesprek te voeren. Want mensen ondernemen ook (leuke) dingen en vinden het vaak wel fijn als ik vraag hoe het is geweest enzo (dus een positief onderwerp). Het is voor mij wel een uitdaging om mensen die wat negatief ingesteld zijn (sinds kort of langer) voorzichtig en in een rustig tempo wat positiever te krijgen, maar normaal gesproken voelen mensen zich ook wel prettig bij mij. Mits ik zelf niet in een negatieve energie zit!   

Omdat ik geen nieuw topic wil aanmaken stel ik de vraag in dit topic, want volgens mij past het hier wel. Ik hoop dat ik het duidelijk omschreven krijg.
Bij mijn vriend is een veranderingsproces aan de gang. Iets in die richting in ieder geval, vooral de laatste tijd maar ook de laatste paar dagen merk en zie ik veranderingen bij hem.
Doordat hij heel onrustig slaapt (vooral als hij stress heeft) heb ik van een natuurgenezer druppels gekregen (een kuur) die hem rustiger gaat krijgen in zijn hoofd (na al die stress) en hiervan een rustigere nachtrust gaat krijgen. Hij is nu halverwege met de kuur. Ik heb ze zelf geregeld zeg maar en het is een wonder dat hij deze heeft ingenomen, is de eerste keer, omdat hij niet zo'n vertrouwen in natuurlijke middelen heeft. Ben wel echt heel blij dat hij hier inmiddels ook open voor staat en niet alleen voor middelen van de apotheek (met meestal bijwerkingen).

Mijn vriend is op het moment wat vergeetachtiger, maar hij heeft ook lange tijd onder stress gestaan en veel moeten regelen. Door zijn ziekte is hij ook sneller vermoeid en als hij 's middags niet even slaapt, dan is dat merkbaar. Zijn gezichtsuitdrukkingen veranderen, net of hij meer / vaker emoties laat zien en zijn ogen veranderen mee, ik vind ze helder kijken, maar ook sterkter / krachtiger.
Wat me ook opeens erg opviel, dat was vanmorgen, is dat hij anders loopt. Gisteren stond hij onder het koken even een beetje te swingen / dansen  en vanmorgen liep hij anders en soepeler. Het leek ook net alsof zijn versleten, ontstoken knie weer even normaal was. En hij leek soepeler te zijn.

Wij zijn samen, voordat het huis gebouwd werd, naar deze plek gaan kijken en het voelde meteen heel goed en fijn. Nu het huis staat en hij er woont, ook. Fijne energie. Ik voel me daar ook erg fijn, wel moeten we beiden nog tot rust gaan komen (ik misschien nog wel meer dan hem), want ik moet soms echt rustmomenten inlassen. We kunnen de rust wel bij elkaar vinden  . Wel bijzonder dat hij aan het veranderen is in dit huis, deze nieuwe omgeving.

Wat ik graag wil weten, zijn de veranderingen van mijn vriend waar ik over heb verteld positief of negatief? Gaat zijn lichaam zichzelf helen / healen zeg maar?
Het gekke is dat mijn gevoeligheid sinds ik in zijn nieuwe huis kom aan het toenemen is. Ik wist niet dat ik nog gevoeliger kon worden! Vraag: Hoe komt dit? Door hem, de omgeving of doordat wij samen aan het veranderen / groeien (positief hoop ik) zijn?

Bedankt voor jullie reacties  . Ik ben op internet gaan zoeken naar info over autisme en ik kan me daar best wel goed in vinden. Misschien dat ik het ooit nog laat onderzoeken, maar nu heb ik er wat meer rust in gekregen.

Er is iets wat me de laatste tijd nogal bezig houd, dit wil ik graag even delen. Ik heb hier al op internet naar gezocht.

Mijn moeder had tijdens haar zwangerschap van mij zwangerschapsvergiftiging en ben een maand te vroeg geboren (met spoed uit haar lichaam gehaald).
Rond mijn 17de ben ik betrokken geraakt bij een ongeluk, ik fietste naar mijn (toen vakantie)werk  en werd aangereden door een auto. Ik fietste rechtdoor, maar de automobilist dacht dat ik rechtsaf sloeg en reed hierdoor tegen mij aan. Van de fiets wat niets meer over, ikzelf had overal pijn en een hersenschudding. Niets gebroken, maar wel heel veel lichamelijke klachten hierna waar ik jaren van moest herstellen. Niet alles is genezen of hersteld, zowel lichamelijk als geestelijk.

Het klinkt heel vreemd misschien wat ik nu ga zeggen, maar door hersenletsel (ga er vanuit dat dit de oorzaak is), heb ik best veel overeenkomsten en symptomen van dementie. Ik werk namelijk zelf met ouderen, waarvan een aantal de diagnose dementie hebben. Ik ben vanaf mijn geboorte heel erg vergeetachtig, ik heb mijn hersens moeten trainen om dingen te kunnen onthouden en mijn concentratie ergens bij te kunnen houden. Ook neem ik dingen langzamer in me op, meestal moet iets meerdere keren uitgelegd worden om het te snappen en het liefst in een niet te snel tempo. Een gewoon gesprek kan ik goed volgen en voeren, moet wel mijn hoofd hier goed bijhouden. Dit was al voor mijn ongeluk en het belangrijkste om te vertellen.

Ik maak me soms wel eens wat zorgen over de toekomst, ik word dit jaar 36, en ik merk dat mijn hersens achteruitgaan. Meer wil ik er op dit moment niet over zeggen.

Een vraag aan degenen die dit lezen: Zouden jullie een onderzoek laten doen of er inderdaad sprake is van dementie (of in ieder geval achteruitgang in de hersenen) of het hierbij laten en gewoon accepteren en kijken waar het schip strand?