Mijn vriend woont sinds een tijdje in een een nieuw huis en in een andere plaats. Hij kent een goede vriend van hem, F., al een paar jaar. Ik ben gevoeliger geworden, ik ben gegroeid als persoon. Op de een of andere manier kunnen F. en ik niet heel erg goed met elkaar overweg. Ik mag hem wel, al vind ik zijn interesses niet erg breed. Ik accepteer hem wel zoals hij is. Waar ik last van heb als ik hem spreek is dat ik niet zo goed kan ontspannen, ik vind hem wat vaag en ik word beïnvloed door wat hij uitstraalt. Ik kan mezelf niet zijn als hij in de buurt is. Volgens mij weet hij niet goed hoe hij zich bij mij moet gedragen en hoe hij met mij om moet gaat. Daar lijkt het op. De laatste keer toen ik hem zag, wist hij niet hoe snel hij weer weg moest gaan om ergens (ongezond) eten te gaan halen, terwijl hij mee mocht eten wat hij eerder in het andere huis wel deed. Daarbij vraagt hij als ik er niet bij ben of mijn vriend en ik intiem zijn met elkaar (heeft hij toch niets mee te maken!) en hij vraagt ook vaak aan mijn vriend als hun iets gaan ondernemen of ik ook mee ga. Terwijl F. weet dat dat niets voor mij is, veel te veel ego zeg maar. En als ik wel mee zou willen dan ga ik ook gewoon mee. Mijn vriend weet dat ik en F. niet zo goed met elkaar overweg kunnen (als dat ik zou willen), daar heb ik het met hem over gehad.

Mijn vriend heeft buren, het gaat om de mensen van het huis wat aan hem vast zit. Een moeder op leeftijd met zoon (buurman) en een neef die er soms ook is.
De buurman waar het om gaat, E., is erg behulpzaam en klikt goed tussen mijn vriend en hem. Ik heb hem al een paar keer gesproken, kijkt me (nog) niet veel aan en maar kort als we in gesprek zijn, maar deze man voelt opzich wel goed. Hij is denk ik nog wat onzeker naar mij toe. Dit is een zelfde soort type als F. en ik heb ergens het gevoel dat dit een betere vriend voor mijn vriend is. Ik merkte laatst op dat als E. er is dat er een glinstering in mijn vriend zijn ogen komt. Ik heb hem ook gezegd dat ik merk dat hij het leuk vind om E. om zich heen te hebben en dat klopt ook.

De woonafstand tussen mijn vriend en F. is groter geworden, E. woont naast hem.

LPChip, weet jij misschien hoe het komt dat F. en ik niet zo goed met elkaar overweg kunnen? Zij we te verschillend of heeft het een andere reden?
En wat zegt jou gevoel over E., klopt mijn gevoel en gaat het contact tussen hem en mij als we elkaar vaker hebben gezien en gesproken beter worden?

Gisteravond ben ik er achter gekomen dat mijn vriend ook een minder fijne kant heeft (wel vaker gemerkt, maar niet in deze mate). Hij was niet voor reden vatbaar, kon niet in het telefoongesprek tot hem doordringen, goed contact met hem krijgen, en de aanleiding van zijn gedrag naar mij toe sloeg zowat nergens op.
Ik heb het er met hem digitaal over gehad (hij wist niet wat hij moest zeggen hierop), morgen gaan we hier nog bij hem thuis over in gesprek. Beiden zijn we mensen die zichzelf zijn, we doen ons niet anders voor dan dat we zijn.

We hebben beiden een lieve en zorgzame kant, zodra een van ons wat negatief wordt, dan heeft dat invloed op de ander. We voelen elkaar aan, hij wist ook te zeggen dat ik er nog mee zit met wat er gisteravond is voorgevallen (dat klopt, maar het is inmiddels besproken en bij mij is de rust terug). Vaak hoeven we elkaar maar even aan te kijken en we weten van elkaar hoe we ons voelen.

Meestal hebben we juist een positieve invloed op elkaar en halen we het mooie in elkaar naar boven. En dat wil ik graag ook blijven doen. Ik blijf bij hem, twijfel niet aan de liefde voor elkaar, we hebben het fijn samen als we samenzijn, alleen ik kan er niet zo goed mee omgaan als hij (met of zonder reden) moeilijk, bemoeizuchtig en negatief gaat doen. Resultaat is veel stress, paniek en slapeloze nacht.

Heeft iemand tips om hier anders, beter mee om te gaan? Ik wil er in ieder geval niet voor weglopen 

Mijn vriend is inmiddels verhuisd, moet nog het een en ander gebeuren en gedaan worden daar, maar alles op zijn tijd. Ter overbrugging omdat hij zijn vorige woning uit moest en nog niet in het nieuwe kon, heeft hij een week bij mij gewoond. Ik was echt heel erg moe aan het einde van de week, want ik slaap niet goed met hem naast me in bed (en omdat we ook nogal knuffelig zijn en hierdoor te weinig slapen  ). Ondanks dat ik 'door heb moeten bijten' gaat het slapen inmiddels wel een stuk beter. En dat binnen een week!
Maar het probleem is dat wij nu verder van elkaar af wonen, het is wel te doen, maar de kortste en goedkoopste (minste kilometers) weg is bijna drie kwartier rijden. Ik weet dat dit voor beiden niet echt een probleem is, maar het zou veel makkelijker, fijner (en ook goedkoper) zijn als we samen zouden wonen. En dat zouden we allebei ook willen, maar we hebben het er hier uitgebreid over gehad en we komen er op het moment niet uit.
Ik heb hier veel last / onrust van, het houd me erg bezig dat ik geen keuze kan maken, geen beslissing kan nemen. Ik heb nu namelijk zekerheid, een huurwoning en dus ten alle tijden de zekerheid dat ik een dak boven mijn hoofd heb en de komende jaren (zeker nu met woningtekort) geen recht heb op een huurwoning als ik mijn huur op zou zeggen.

Als zijn huis af, ingericht is en ik een beetje gewend ben aan zijn nieuwe woning en de nieuwe omgeving, kan ik dan met mijn gevoel / intuïtie er samen met hem uitkomen? Is het dan mogelijk om gevoelsmatig een goede beslissing te nemen? Want ik kan namelijk niet (ver) in de toekomst kijken  Wat ik wel weet is dat ik zielsveel van hem houd (en hij van mij)

Gisteren ben ik met mijn vriend naar een auto meeting geweest. Ik vond er niets aan, een hondje van een van de mensen die er waren hield mij gezelschap. En er was een man die heel vrouwelijk was. Vond het mooi om te merken dat hij gewoon zichzelf was en zijn vrouwelijke kant toonde.
Maar goed, ik werd niet goed van al die ego's om me heen. De ene was nog erger dan de andere. Op een paar uitzonderingen na. Die waren bescheidener, minder aanwezig en minder macho.

In de avond met mijn vriend en een vriend van hem autorace gekeken. Veel herrie aan mijn hoofd gehad, daar kan ik slecht tegen (krijg er veel pijn door), maar ik wilde daarna nog even alleen met mijn vriend samen zijn en daarom was ik gebleven. Ik weet dat M. V. heeft gewonnen, ik zag hem even staan op de eerste plaats. Ik ben nog onder de indruk van zijn gezichtsuitdrukking, waar is zijn gevoel, waar zijn zijn emoties?

Ik heb me dus kapot geërgerd aan de ego van verschillende mensen. Zelf ben ik zo niet, leef veel meer met mijn gevoel. Onbegrijpelijk hoe mensen soms zo anders zijn. En het gekke is dat mijn vriend eigenlijk heel gevoelig is en ik vind hem ook totaal niet tussen of bij die mensen passen met grote ego's.

Ben een beetje negatief en onrustig op het moment. Want ik vraag me af hoe ik mezelf staande moet houden bij zulke mensen. Op het werk heb ik hier gelukkig weinig last van, maar als ik er in mijn vrije tijd last van ga krijgen dan is dat echt niet fijn. Het vreet negatieve / verkeerde energie.

Ik wil graag met mijn vriend dingen kunnen ondernemen, maar dan zonder daar last van te krijgen, hoe kan ik dit voorkomen? Mezelf helemaal voor alles en iedereen afsluiten is niet makkelijk en dan gaat mijn eigen gevoel ook te veel naar de achtergrond, dus kan ik minder genieten van dingen.

Begin vorige week was mijn vriend jarig, ik was er die avond en nog twee vrienden waarvan ik er al een kende. Die laatste, die ik al kende en mag ik graag, was er nog niet toen gebeurde wat ik ga vertellen.
Mijn vriend kreeg tussendoor telefoontjes (felicitaties) en ik heb met O. iets meemaakt waar mijn vriend niets van gemerkt heeft (heb ik aan hem gevraagd).
O. en ik zaten rustig te wachten tot mijn vriend uitgebeld was, waren niet in gesprek met elkaar. Op een gegeven moment keek ik naar hem en zijn hoofd hing een beetje naar beneden, hij leek in slaap te zijn gevallen. Ondertussen voelde ik een hele fijne energie in de woonkamer, tussen / rondom O. en mij in. Ik wist niet goed, twijfelde wat ik moest doen, maar ik keek nog eens naar hem en hij sliep nog steeds. Toen heb ik die energie naar hem gestuurd, vooral zijn hersens (daar ligt de oorzaak van zijn ziekte, dezelfde ziekte als mijn vriend heeft), want ik wilde die wat fijne, rustige energie sturen. Geen idee hoe lang dit heeft geduurd, wanneer hij weer wakker / aanwezig was, want dit moment ben ik vergeten of heb ik niet meegemaakt of iets. Ik kan het me niet herinneren.
Later besefte ik dat het wel eens zou kunnen zijn dat hij uitgetreden is, dat kan ik zelf namelijk ook (alleen niet in gezelschap) en als ik dan wakker word dan hangt mijn hoofd meestal ook naar beneden.

Is hij uitgetreden en waarom? Als dit niet het geval is, heb ik dan wel zijn energie gevoeld?
Heel vreemd, maar ik mag hem wel, we hebben hiervoor ook, maar hierna veel persoonlijke dingen gedeeld. Ook met F., die inmiddels (iets later dan de bedoeling was) was gekomen. Dit is een ander persoon dan de doorsnee mensen die ik tegenkom
Ik ben niet snel heel open, maar dit voelde gewoon goed en er was ruimte voor.

Gisteren heb ik van iemand gehoord dat een cliënt van mij, die vorig jaar in november is overleden, mij wel eens bezoekt. Ik had met haar een fijne band en zorgde zo nu en dan ook voor haar als ik er werkte en haar man de deur uit was. Ze is, toen ze nog leefde, nooit bij mij op bezoek geweest, heeft mijn huis nooit gezien.

Hoe kan zij mij opzoeken, weten waar ik woon? Vind het trouwens wel echt fijn dat ze me bezoekt, het is een hele fijne energie. Meestal voelen overleden niet fijn is mijn ervaring, maar zij wel.

Na lang geklust te hebben in mijn huis, ben ik er iets meer dan twee maanden geleden ingetrokken. In het begin sliep ik slecht, nieuw bed en nieuwe omgeving, maar toen hoorde en voelde ik al iets in huis. Afgelopen zondag op maandag heb ik niet geslapen omdat ik ziek was. Toen wist ik zeker dat ik een overleden persoon in huis heb. Gisteren via google achter gekomen wie dit is, ik wist hoe hij heet, en zelfs een foto gevonden. Mijn ouders van de week verteld wat ik hoor en voel in huis en gisteren zijn foto naar mijn moeder gestuurd. Hierna volgende een harde klap, alsof er iets op de grond viel. Het is duidelijk dat dit hem inderdaad is.

Ik hoor 's avonds en 's nachts (als ik wakker ben) geluiden in mijn huis en voel ook een negatieve energie, zijn aanwezigheid. Dit is zeker niet een overleden familielid. Geluiden klinken hard en dichtbij. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik in de gaten gehouden word. Op de zolder waar ik nooit kom, boven mijn slaapkamer, heb ik hem horen lopen afgelopen week, midden in de nacht. Ik hoor ook beneden iemand, soms kloppen / tikken (op de muur) en iets vallen. Best vreemde geluiden. Hij laat zich horen.

Overdag is het rustig, maar 's avonds is het met de rust gedaan. Zelfs met de tv aan of als ik met iemand aan het bellen ben hoor ik geluiden om me heen.

Kan ik deze overleden persoon vragen om weg te gaan (vriendelijk) of kan ik beter een expert vragen om me te helpen? Iemand die hier ervaring mee heeft?

Ik wil graag mijn rust terug en fijn kunnen wonen hier  .

Hoi LPChip,

Ongeveer een maand geleden heb ik, omdat mijn vaste cliënt af had gebeld (doet ze regelmatig) bij iemand anders gewerkt.
Dat was bij meneer (en mevrouw, maar ze was niet thuis) R. en hij heeft mij gevraagd of ik bij hun voor vast kan werken, ze hadden nog geen vaste hulp, bijna iedere keer iemand anders. Ik wist dat mijn manager vakantie had, maar toch alvast een mail hierover gestuurd. Hij heeft inmiddels iemand anders ingepland en mijn mail pas later gelezen.

Mijn vaste cliënt had weer afgebeld, mijn manager gaat contact opnemen met haar waarom ze zo vaak afbelt. Dat is gewoon onhandig voor mij, ook omdat mijn werk niet altijd een vervangend adres voor me heeft (minder inkomen voor mij). Terwijl meneer R. mij graag voor vast wil. Ik heb sowieso mogelijkheden om te schuiven met cliënten als dat nodig is.

Mijn gevoel zegt dat ik de juiste hulp ben voor hem (hun), het klikt, heb overeenkomsten met deze man. Dit is een zelfde soort persoon (ook kwa karakter) als ikzelf en die kom ik niet zo heel vaak tegen. En ergens heb ik het gevoel dat ik een positieve invloed op hem kan hebben en ook wederzijds, hoe vreemd het ook klinkt .

Zal ik deze mensen zelf eens opbellen om te vragen of hun mij nog steeds voor vast zouden willen en hun eens willen proberen met mijn manager te overleggen of dit mogelijk is? Wat zegt jou gevoel LPChip?

Groetjes B1986