Ik denk dat zielenfamilie hetzelfde is als zielengroep maar heel zeker weet ik het niet...

Bedankt voor je antwoord LP Chip!
Fijn dat je het niet erg vind, want ik heb nog meer vragen...

Als ik dan denk aan energetische banden, of banden met mensen uit vorige levens. Vraag ik me af..

* Hoe vaak komt het voor dat we mensen uit vorige levens tegenkomen in dit leven, of kunnen we stellen dat we met de meeste mensen die   we nu kennen al eens in een ander leven zijn geweest, denkend aan collega,s vriendinnen, je partner, je familie, je kinderen.

* Hoe komt het dat we als we waarschijnlijk heel veel mensen al uit voorbije levens kennen, het bij sommige echt voelen, en al bij de eerste keer denken, die ken ik ergens van. Komt het omdat die persoon dan uit je meest recente vorige leven komt? Of omdat je er een belangrijke les mee hebt op te lossen? Of omdat je er een dierbare band mee had.

* En kunnen we ook energetische banden hebben met mensen die we nu niet kennen, maar eerdere levens wel, en dat ergens toch nog in ons energetisch systeem zit.  Kan een tweelingziel ook een energetische band met je hebben, en kun je nu ook iets voelen van je tweelingziel zonder dat je weet wie het is, of waar diegene zich bevindt.

Bedankt weer voor je antwoord LP Chip

Maar hoe kan ik die lessen dan zien? Is het zo dat je alles wat er bestaat aan gebeurtenissen een keer meegemaakt moet hebben? Of zijn het de grote lijnen. Hoe kun je de levensrollen dan zien? Zijn het alle tegengestelden.
Ik snap wel het stukje, een keer slachtoffer, een keer dader. Een keer vermoorden, een keer vermoord worden, een keer verzorgen, een keer verzorgd worden, een keer schuldig zijn, en een keer onschuldig zijn. Een keer arm, een keer rijk. Maar ik neem aan dat we niet alle beroepen ooit een keer uitgeoefend moeten hebben, of is dit wel zo? Of in alle landen een keer geleefd moeten hebben?

Ik vraag me voor mezelf af wat negatieve lessen dan zijn? In dit leven voel ik me positief, ik heb wel veel dingen meegemaakt die anderen negatief vinden, mensen verloren aan ziekte en dood, zelf een ernstige ziekte gehad, en meer nare gebeurtenissen, maar ik heb ze zelf nooit als echt negatief ervaren omdat ik altijd overal wel een mogelijkheid inzie, en positieve draai aan kan geven. Dus vraag ik me ook weer af, dat of als we steeds meer levens leven, we het negatieve soms ook niet meer zozeer als negatief ervaren. Ik zie alles als een les, en beoordeel dat ook zo. Ik heb altijd wel een basis en vertrouwen dat ik gewoon in een leerschool zit en alles goedkomt. Hebben ze me dan mijn vrolijkheid als kanootje meegegeven om toch negatieve lessen af te kunnen ronden vraag ik me nu af?

Ik ben vrij gevoelig, en vaak merk ik dat ik gevoelens en gedachten van andere mensen oppik, als ik bij ze geweest ben. Maar soms ervaar ik het ook als ik niet bij iemand geweest ben. Zo werd ik laatst op mijn werk ziek, en bleek ik achteraf de klachten te hebben die een vriendin had. Toen ik wist dat zij het had, was het als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik had niet het idee dat ik die dag aan haar gedacht had, en daardoor verbinding met haar maakte en misschien de klachten oppikte.

Mijn vragen zijn..

Is het zo dat als je zelf aan iemand denkt je verbinding met diegene maakt, en dan klachten en gedachten en dat soort dingen op pikt, ook als je dat niet bewust doet?
Of kan het ook al omdat een ander aan jouw denkt? En jij niet aan diegene?
Merkt iemand met een gevoelig systeem het als iemand aan je denkt? Als is het is onbewust doordat je gedachten en klachten krijgt die je niet thuis kunt brengen.

En klopt het dat het merendeel om klachten en gedachten gaat die je niet wist van een persoon? Als je weet wat iemand mankeert, heb ik het niet.

Als iemand ineens in je gedachten is aan wie je eigenlijk vrijwel nooit denkt, zegt dat dan dat diegene aan jouw gedacht heeft?

Bedankt voor je antwoord weer lP Chip! Ik heb er altijd wat aan, maar meer omdat het mijn nieuwsgierigheid bevredigd, ik vind het leuk om over na te denken, en over te praten, maar het is niet zo dat ik perse moet weten hoe het zit Ooit komen we daar nog wel achter.

Ik vroeg me dat zo af van het vormen in je jeugd en een karakter, omdat ik zelf totaal verschillend aan mijn zusje ben, en we toch dezelfde opvoeding hebben. Ook mijn eigen kinderen zijn totaal anders, al in de vroege kinderjaren toen ze nog niet echt met school of dingen in aanraking kwamen, waren ze totaal verschillend. Toen ze geboren werden en ik hun ogen zag, dacht ik je bent al iemand. Je opvoeding vormt je inderdaad wel denk ik, maar ik heb ook het idee dat er al heel veel inzit. En dat we onbewust veel weten van andere levens, wat ons onbewust toch vormt, ook als we niet weten dat het zo is.
Zelf heb ik veel herinneringen aan vorige levens, ik heb het idee dat ik mijn hele leven aan het integreren en ontleden ben, en dat alles zijn oorsprong ook weer verweven met iets anders zit. Alsof er rode draden lopen door andere levens en deze levens, en dat ik gebeurtenissen van nu ook weer terugzie in eerdere tijden op een andere manier.

Mooie voorbeelden geef je!

Wat ik me dan afvraag, iemand zei kort geleden tegen me dat ik iemand heb laten verdrinken in een ander leven, ik deed niets en liep weg omdat ik bang was om te praten, ik was een dienstmeisje, dat verboden was te praten of me met een bepaalde rang bezig te houden, en durfde toen niet in te grijpen omdat ik bang was dat ik ontslag zou krijgen.
Ik heb in dit leven eens iemand van de verdrinkingsdood gered zonder na te denken toen ik nog heel jong was.
Zou het dan al opgelost zijn op hele jonge leeftijd? Ik heb in dit leven geen extreme drang mensen te redden, heb geen angst voor water.

Wat ik me ook nog afvraag. Ik ben nu iemand die een ander totaal geen geweld aan kan doen, en toch wel een vrij goed hart heeft. Zou ik dan toch in een volgend leven wel kunnen kiezen voor een leven met geweld van mijn kant uit, om mijn ziel te doen groeien? Of zit er toch wel een oplopende trap in van een steeds lichter wordende ziel? Ik kan me voorstellen dat hoe meer we geleerd hebben hoe minder we bepaalde dingen willen uitvoeren op aarde, omdat het ook gewoon echt niet meer bij je energie past. Zouden wij dan toch weer die serie moodenaar kunnen zijn in een volgend leven? Of kunnen we er toch wel vanuit gaan als we ons er nu bewust van zijn dat het niet oké, is dat we dat ook gewoon niet meer doen.

Bedankt voor je antwoord LP Chip!

Ik zag het voor je uitleg even anders. Ik dacht je levenspad bestaat uit je levenslessen, en je hele karakter bevat eigenlijk ook die lessen.
Lessen zie ik dan als bijvoorbeeld grenzen leren aangeven, eigenliefde ontwikkelen, geduld leren opbrengen.
Iemand die aandacht voor zichzelf moet leren krijgen zal meestal een karakter hebben die het tegenovergestelde is, en misschien ook ouders uitkiezen die weinig aandacht geven. Daarom had ik het idee dat alles samenhing. Zowel het pad, de lessen, en je karakter.

Karaktereigenschappen ontwikkel je in je jeugd schrijf jij, en dat zet me aan het denken. Ik dacht dat je ook heel veel al meeneemt vanuit vorige levens.

Dat ben ik met je eens dat levenslessen geen kleine momenten zijn, maar ik zag het een beetje als de school die we in ons leven kennen.. Je doorloopt allemaal de basisschool-middelbare school, maar de een heeft in een vroege klas de stof van de hogere klassen ook al eigen gemaakt. En de lessen dus snel doorlopen of begrepen, wat niet zegt dat je uitgeleerd bent, we leren ons hele leven.


Wat ik dan wil vragen.

* Vormt je karakter zich in je jeugd of ben je al een karakter ook vanuit andere levens? Is het zo dat je elk leven weer een totaal ander karakter aanneemt, of dat als je iets bereikt hebt in een leven je dat ook wel weer meeneemt naar je nieuwe karakter, en dat je als je in andere leven kijkt toch wel iets van je eigen karakter en wie je nu bent herkent.

* Is een levensles bereikt als je alles goed doet omtrent die les, als je les bijvoorbeeld is grenzen aangeven, zal het op allerlei vlakken tot uiting komen en getoetst worden, maar heb je de les dan pas behaald als je je grens altijd aangeeft, of werkt het net als op school, gemiddeld genomen, en een ruim voldoende is ook goed.

Bedankt!!