Hmmm op dit moment en ook nog niet op andere momenten heb ik bij de geldcrisis stilgestaan, omdat we er hier niks van merken. Ik wil me er nu dus ook niet bij stilstaan, op moment van kan dat altijd nog.

Mexico, wat leuk, ik krijg er een warm gevoel bij Anne.

Zelf gaan mijn interesses uit naar Muziek, lezen en mijn obsessie en ik weet niet waarom is Amerika. Alles vind ik leuk eraan, alles!!!! Ik ben er nog nooit geweest, want ik durf niet in een vliegtuig, maar ik weet zeker dat ik er ooit heenga, het voelt als een magneet en ik weet niet waarom.

Hey lief vrouwtje van me 

Tja hoe ze me kwetst, heb je even? Ik kan er ondertussen wel een boek van vol schrijven. Ze heeft zelf een psychisch verleden, vaak opgenomen geweest, ik ken haar niet anders, ik vermoed en ik zie ook borderlinetrekjes bij haar, tis alles of niks, of ze vind je te gek, om je vervolgens weer de meest idiote persoon op aarde te vinden. Ze heeft ook eigenlijk geen vrienden, die heeft ze weggejaagd, omdat ze niet goed genoeg zijn. Met haar buren heeft ze ruzie, familie is altijd wel wat, doktoren heeft ze conflikten mee, aan iedereen heeft ze wat aan te merken, is ontzettend pessimistisch en negatief in gesteld, weinig vertrouwen in de mens.

Onze laatste knalpartij was gister aan de telefoon, ze vertelde dat Remco tijdens ziekenhuisbezoekjes niet meer mee naar bnnen mag, omdat hij verwarrend werkt voor haar, maar hij mag wel taxi spelen. Dit schoot mij in mijn verkeerde keelgat. Rem deed het "weinig to niks", maar mij des te meer, hoe kunnen we ooit dan normaal met elkaar omgaan als zij mij zo wegduwt door zo over hem te praten. En als het nou ergens over ging.....nee van niks een grote oorlog.

Ik ben echt een beetje radeloos en denk...mijn moeder is ziek, ze kan er niks aan doen, maar dit zijn dingen die mijn hele leven al spelen en ik wordt zelf ook wantrouwend en onzeker naar mensen toe, omdat ik dit zo van mijn moeder heb overgenomen.

Ik wil dit stoppen, maar hoe? Wat ik ook doe, ik doe het nooit goed. Soms denk ik weleens om voorlopig geen contact te zoeken, want er is altijd wel iets, of iemand die ze haat. Ik kan hier niet mee omgaan. Maar ja, mijn moeder heeft waarschijnlijk niet zo lang meer, maar ik heb mijn grenzen en die heb ik in ieder geval gister duidelijk aangegeven. Remco niet welkom, dan kom ik ook niet meer. Het deed me wel pijn, maar ik wil mijn leven fijn leven en niet in pijn.

Liefs Maris

p.s. Wat een leuk forum is dit, ik kom niet uitgelezen.

Keer op keer wordt ik gekwetst door 1  en de zelfde persoon, ik voel me zo ongelukkig, probeer het naast me neer te leggen dat deze persoon ook niet uit mijn leven kan. Het raakt me telkens weer zo diep en elke keer wordt mijn muur hoger.
Hoe kan ik proberen me niet zo rot te voelen, of is dit gewoon blijvend tot deze persoon verdwenen is?
Praten met de persoon in kwestie lukt niet, ze ziet niet in dat ze iedereen in haar leven wegjaagd en dat ze van niks een groot probleem maakt. Nu probeert ze tussen mij en mijn partner in te komen en daar ligt bij mij de grens. Ik kan niet meer, ik ben op, mentaal redelijk uitgeput, het kost me zoveel energie, terwijl ik juist nu wil genieten van mijn gezin en mijn leven en daar is nu zoweinig van over, omdat ik me elke keer weer laat kwetsen.
Ik laat me kwetsen dat weet ik, maar wat dan?? Ik kan niet zomaar mijn moeder blocken in mijn leven, niet nu, niet nu ze ook nog eens lichamelijk ziek is.

Liefs Maris