Goedemiddag,

Mijn naam is Anouk. Ik ben hier in de hoop dat jullie me wat dingen kunnen uitleggen.
Sinds ik jong ben heb ik dingen tegen mijn moeder gezegd die ze niet echt kon snappen. Mijn moeder vertelde me dat ik zei dat er mensen in mijn kamer waren. In mijn ramen. Die ik altijd een goede nacht wensde. Ik weet er zelf heel vaag nog dingen van. Ook was er iets in mijn hoofd. Ik beelde het me in dat het een cartoon poppetke was. Maar dit “ding/persoon” vertelde me dingen en hielp me. Het was een soort hou vast ofzo. Sorry hetvis heel vaag omschreven maar ik was nog erg jong.
Oo mijn elfde overleed mijn oma. Na het overlihden van mijn oma had ik vaak dezelfde droom. Ik wist dat ik droomde en dat het niet het echte leven was. Ik zei elke droom weer tegen mijn oma. Oma als ik wakker word dan ben je er niet meer. De laatste keer dat mijn oma me in mijn droom bezocht zei ik: “oma..” oma onderbrak mijn zijn en zei: “ja ik weet het. Als he wakker word dan ben ik er niet meer” In deze tijd heb ik ook een droom gegad dat mijn oma voor mijn andere oma’s huis zat in een rode truck met zo’n laadbak. Deze auto heeft mijn oma gehad toen ik ongeveer 5 was. Er zat een vrouw naast haar. Later kon mijn moeder me vertellen, nadat ik de vruw had omschreven, dat het mijn oma’s moeder was.
Een tijdje hierna overleed mijn buurman. Ik was 12/13 denk ik. Ik schreef mijn buurvrouw een brief dat ze nooit oo moest geven en dat hij er altijd bij zou zijn. Een aantal welen daarna lag ik in bed. Ik was iets aan het maken iets belangrijks voor school vokgens mij. In de tijd zat ik er best doorheen. Ik worstelde met een Dwang Stoornis. Ik gooide mijn spullen uit mijn bed wn zei hardop: Ik stop ermee. Ik kan toch niets. Op dat moment hoorde ik de stem van mijn buurman zeggen: Niet doen..
Later, op mijn 15e werd ik snachts wakker en keek ik naar de slaapbank op mijn kamer. Daar zat een man voor zich uit te staren. Hij keek me niet aan en had zijn handen op zijn knieen. Hij bewoog niet, hij zat daar maar. Ik deed mijn bedlampje aan wn ik zag hem niet meer. Op dat moment voelde ik geen angst. Meer een soort herustellend gevoel. Pas toen ik moment over was dacht ik “WAT WAS DAT!?” En voelde ik me angstig.
Als kubd hoorde ik vaak mijn naam. “Anouk.. anouk..” zeiden ze dan.
Ik heb nu nog vaak. Vooral in mijn ouders huis, dat ik aanwezigheden voel.
Nu ben ik 18 en heb ik al een tijd niets meer meegemaakt. Mijn vraag aan jullie is. Heeft dit echt wat betekend. Waren het normale dromen? Heb ik als kind veel fantasie gehad? Of speelde er echt wat?
Ik wil er ook nog bij vermelden dat mijn moeder toen ik een klein meisjewwas, een mevrouw opgebeld heeft en haar vertelde dat ik “meer” zag. Ik zou er haar over kunnen vertellen als ik ouder was vertelde de vrouw..
Ben ik paranormaal begaafd?