Armina, het spirituele forum
Nederlands => Levensvragen => Topic gestart door: B1986 op april 03, 2018, 05:34:27 pm
-
Zou er iemand voor mij ook een kaartlegging willen doen?
Het gaat over mijn beste vriendin, het gaat heel erg slecht met haar en heeft gesprekken met een psycholoog. Ze heeft een paar weken geleden een afscheidsbericht gestuurd en de vriendschap beëindigd (terwijl ik er veel voor haar ben geweest), heb tegen haar gezegd wat ik dacht en voelde en toen zei ze dat ze het contact toch niet wil verbreken (ik twijfel hieraan). Mijn vraag is: Blijft onze vriendschap of is het voorbij?
-
Hoi B1986,
Ik ga geen kaartlegging voor je doen om 2 redenen.
De eerste is dat een kaartlegging hier geen duidelijk antwoord op kan geven.
De tweede is dat mijn gidsen graag het woord nemen, en daar heb je veel meer aan.
Mijn gidsen geven aan dat ze in een veranderingsproces zit die heel ingrijpend is voor haar. Mijn gidsen achten de kans klein dat het contact tot stand blijft.
Dit heeft meer met haar veranderingsproces te maken dan met haar wil om het te verbreken. Het hangt af van hoe haar proces verloopt en welke keuzes ze hier in maakt of dit voor jullie dit contact in stand zullen houden.
In elk geval zal ze veranderen, en dat zal richting jou ook veranderingen brengen.
Dus: er is een kans dat de vriendschap blijft, maar gezien de ervaringen van mijn gidsen schatten ze deze kans niet al te hoog in.
Liefs,
LPChip
-
Heel erg bedankt voor de boodschap, mijn angst om haar kwijt te raken is er al langer en ik heb het gevoel dat ze nog maar weinig behoefte heeft/had aan contact. Dat ze het meer alleen voor mij doet/deed.
Zou ik je nog iets mogen vragen? Ik heb namelijk verder geen vrienden/vriendinnen meer (meeste zijn verwaterd en met 1 heb ik in het verleden het contact zelf verbroken), komt er in de toekomst een nieuwe vriendschap op mijn pad? Of is er misschien iemand die ik in het verleden gekend heb waarmee ik zelf opnieuw contact zou kunnen zoeken?
-
Wanneer wij mensen veranderen, raken oude contacten inderdaad in de vergetenheid. En dat is prima. Relaties (ook vriendschappelijk) bestaan puur zo lang ze nodig zijn.
Het vormen van vriendschappen en relaties heb je zelf in de hand. Als jij behoefte hebt aan vriendschappen, onderneem dan actie en doe dingen waar je andere mensen kan leren kennen.
Als je iets gaat doen wat je leuk vindt, dan is de kans groot dat je andere mensen vindt die dezelfde interesses hebt. Ga daar een gesprekje aan met anderen en je zal merken dat als er een wederzijdse klik is, je dit kan uit laten groeien tot een echte vriendschap.
De vraag is, wat wil je dat er in deze vriendschap sterk aanwezig is? Als je dat weet, ga dan op zoek naar een activiteit waar dat soort mensen het meest komen. :)
Liefs,
LPChip
-
Ik weet niet echt goed wat ik in een vriendschap zoek, bij mij is het altijd zo geweest dat mensen komen en gaan. Heb wat moeite om me open te stellen naar mensen omdat iemand mij in het verleden heeft laten vallen en het is een paar keer gebeurd dat ik dacht dat de ander mij ook als vriendin zag en bleek dat dat niet zo was.
Waar ik wel behoefte aan heb, al langere tijd, is om (weer) eens wat mensen te leren kennen in de holebi-wereld (niet in uitgaansgelegenheden, houd niet van uitgaan). Ik ben lesbisch en merk dat het nog moeilijk voor me is om mezelf te accepteren en mezelf te kunnen zijn zoals ik ben. Mijn allerlaatste vraag, sorry dat ik er nog 1 stel, gaat het me uiteindelijk lukken om mezelf te accepteren of blijft dit een gevecht met mezelf? Als je geen antwoord hebt is het ook niet erg, dan heb ik het in ieder geval gevraagd :)
-
Als jouw drang groot genoeg is om te groeien, zul je ook tot de mogelijkheid komen om jezelf te accepteren. Dit zal dan gebeuren door gebeurtenissen te evalueren. Dit is een einddoel wat bereikt wordt naarmate je andere doelen haalt, zoals de behoefte om meer mensen te leren kennen.
Je zal de juiste mensen leren kennen die jou respecteren en waar je je veilig bij voelt. Dat gevoel zal jou leren dat jij echt wel oké bent, en zo kun je jezelf leren te accepteren.
Liefs,
LPChip
-
Dat is fijn om te weten, dankjewel! :)
-
Graag gedaan. :)
Liefs,
LPChip
-
Toch heb ik eigenlijk nog wat vragen.
Waar ik de laatste jaren veel meer last van heb gekregen is angsten. Ik ben voor veel dingen bang geworden waar ik vroeger nooit bang voor ben geweest. Ik ben snel gespannen en onrustig en heb veel lichamelijke klachten (vaak ziek, pijn, heel erg moe). Ook krijg ik een schuldgevoel en vind het zeer onprettig als iemand me aanraakt, vooral mannen. Waar komen mijn angsten en lichamelijke klachten vandaan en waarom/waardoor reageer ik zo heftig op aanraking?
-
In eerste instantie dacht ik aan vermoeidheid, maar bij jou zit er meer achter.
Je bent spiritueler geworden. Je hebt je meer opengesteld voor wie je werkelijk bent, en bent daarbij dieper gekomen dan ooit daarvoren. Je hebt nieuwe dieptes bereikt, en daarmee ook oude trauma's gevonden.
Een van deze trauma's heeft te maken met mannen en aanraken. Ik heb zo'n gevoel dat je in een vorig leven verkracht bent. Mogelijk is er in dit leven iets gebeurd wat er op lijkt en heeft dat je een trauma gegeven. Maar ik verwacht dat als dat het geval was, je het wel geweten had.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Liefs,
LPChip
-
Heb ik er misschien last van gekregen dat ik spiritueler ben geworden? Veroorzaakt dit de vermoeidheid, (beetje) ziek zijn, spanningen en onrust?
Ik wacht even je antwoord af, dan stel ik hier misschien nog een vraag over.
De angst voor mannen, kan dat komen door mijn ex-vriend? Ik heb die korte relatie als zeer onprettig ervaren. Hij heeft zich ontzettend opgedrongen en ik had niet het gevoel dat hij mij echt lief vond.
-
Doordat je spiritueler bent geworden, ben je gevoeliger geworden.
Je pakt dingen om je heen veel meer op, en dat kan als een last met je meegedragen worden. De energie van de aarde stijgt ook nog eens een keer doordat we naar de 5e dimensie toe groeien, en dat zorgt voor extra vermoeidheid.
Verkeerde voeding, negatieve gedachten, stress en andere dingen kan bijdragen aan vermoeidheid. Zo heb ik recent een aardingslaken (https://www.aardjezelf.com/Aardingsproducten/Aardingslakens) gekocht, welke op mijn bed ligt. Deze gaat in een geaard stopcontact en zorgt ervoor dat negatieve energie van mij af vloeit als ik ga slapen. Hierdoor voel ik me overdag scherper en helpt ietsjes met vermoeidheid en vooral met spanningen.
Je bent uit balans, en dat maakt je moe, want het kost veel energie om weer in balans te komen.
Het kan, maar mijn gidsen geven aan dat hier een trauma aan gekoppeld ligt. Dit omdat je reactie heftig is. En wanneer iets onprettig is, heb je er doorgaans geen heftige na-reactie op. Dus als het door hem komt, dan heeft het je een trauma opgeleverd maar dat verwacht ik niet.
Aan de andere kant, als je een trauma gehad zou hebben, zou je het met hem wel gemerkt moeten hebben. Wellicht dat daarom deze relatie als zeer onprettig voelde, omdat dit je trauma versterkte.
Liefs,
LPChip
-
Zou het kunnen helpen een edelsteen bij me te dragen om negatieve energie zoveel mogelijk weg te houden? En 's nachts ook een vlakbij me neer te leggen?
Ik heb al ongeveer 5 jaar last van vermoeidheid en heb dagen dat ik niet vooruit te branden ben. Ik sta 's morgens bijna nooit uitgerust op ondanks dat ik wel voldoende slaap. Negatieve gedachten zijn aanwezig en onrust en gespannenheid ook. Ik eet gezond en sport en wandel regelmatig.
Dat je zegt dat ik uit balans ben verbaast me niets.
Over dat trauma heb ik nagedacht, het komt niet door mijn ex, dat weet ik zeker. Hij is niet over mijn grenzen heengegaan.
Als kind had ik al een soort van moeite, weet niet zo goed hoe ik dit moet verwoorden, met sommige mannelijke familieleden en vaders van vriendinnetjes. En ik heb nooit geweten en gesnapt hoe dat kon, vind het fijn dat ik nu weet dat dat door het trauma uit een vorig leven komt.
-
Edelstenen zijn altijd een goed hulpmiddel. :)
Vergeet trouwens niet dat we sinds 2007/2008 al aan het evolueren zijn met de Aarde. Dus dat is al ruim 10 jaar. Sinds 2012 is alles in een stroomversnelling geraakt, dus ja, dat je er al 5 jaar last van hebt is redelijk normaal. Alle spirituele mensen hebben hier in mindere of meerdere mate last van. Goed in balans zijn is de enige manier om weinig last te hebben van deze vermoeidheid. Ben je uit balans, dan trekt deze je direct hard omlaag.
En ja, dit is duidelijk een trauma. Een regressietherapeut kan je helpen deze uit te diepen en op te lossen.
-
Ik denk dat de meeste hele gevoelige mensen altijd wel iets van vermoeidheid voelen, of dat deze zo nu en dan terugkeert, een balans is denk ik al zeer lastig te verkrijgen als je heel gevoelig bent, dan blijft het gewoon altijd schipperen en in evenwicht blijven en dat is gewoon een lastig gegeven in deze maatschappij, waarin je onbewust zo veel voelt van ook nog eens allerlei kanten.
Het feit dat je bepaalde vragen stelt over je situatie zegt voor mijn gevoel al dat de antwoorden in je leven, en dat je zelf in staat bent een vorig leven boven tafel te krijgen, of wel de oorzaak.
Dat hoeft niet perse middels uiteengezette vorige levens.
Als je voor jezelf al een vraag op papier zet, waarin je zet hoe voel ik me in deze situatie en waar zit ik mee, en denk ik dat dit verband kan houden met een vorig leven, en hoe zou het dan eventueel kunnen zitten.
En je schrijft volgens je gevoel het antwoord op deze vraag, dan zul je uit bepaalde woorden de lading kunnen halen.
Ook aan de manier van vragen die je hier gesteld hebt, kun je de opmerkelijkste en meest geladen woorden eruit op pikken en daar ligt vaak het antwoord in. Niet perse wat je schrijft, maar de woorden die het meest opmerkelijk zijn.
-
Zou het kunnen helpen een edelsteen bij me te dragen om negatieve energie zoveel mogelijk weg te houden? En 's nachts ook een vlakbij me neer te leggen?
Ik heb al ongeveer 5 jaar last van vermoeidheid en heb dagen dat ik niet vooruit te branden ben. Ik sta 's morgens bijna nooit uitgerust op ondanks dat ik wel voldoende slaap. Negatieve gedachten zijn aanwezig en onrust en gespannenheid ook. Ik eet gezond en sport en wandel regelmatig.
Dat je zegt dat ik uit balans ben verbaast me niets.
Over dat trauma heb ik nagedacht, het komt niet door mijn ex, dat weet ik zeker. Hij is niet over mijn grenzen heengegaan.
Als kind had ik al een soort van moeite, weet niet zo goed hoe ik dit moet verwoorden, met sommige mannelijke familieleden. En ik heb nooit geweten en gesnapt hoe dat kon, vind het fijn dat ik nu weet dat dat door het trauma uit een vorig leven komt.
Om een voorbeeldje te geven. Er staan veel vervelende dingen in dit schrijven, maar de dingen die me juist opvallen in woordgebruik en zinsgebruik, ook al hebben we allemaal ander taalgebruik of woordgebruik. Toch springen ze er voor mij uit, en denk ik dat het wat zegt.
Je schrijft over de edelsteen, een vlakbij me neer te leggen. Deze zin valt me op. En dat je schrijft als kind had ik al een soort van moeite. Dit vind ik ook een opmerkelijke bewoording. Niet dat hij niet normaal is, maar wel eruit springend als zijnde daar is iets mee.
Door die woorden eruit te pikken die in het geheel een opmerkelijk gevoel geven. Ontstaat er soms iets heel anders dan wat we denken dat er zal komen. Een ander stuk helderheid.
-
LPChip: Dankje voor de tip van regressietherapeut, ik zal eens googelen wat er nog meer zou kunnen helpen.
-
Dan zal ik er denk ik mee moeten leren leven en als ik mijn leven wat meer op orde krijg hoop ik wel dat de vermoeidheid iets minder word.
Ik ben best wel een negatief denkend persoon, maar heb in mijn leven ook al veel meegemaakt. Ik kan soms moeilijk mijn gevoel en emoties uiten en de juiste woorden vinden. Daarom staat er wel eens iets wat zoals je zegt opmerkelijk is. Omdat ik het dan op dat moment niet anders kan verwoorden.
Ik heb altijd zoveel mogelijk mijn gevoel en emoties onderdrukt, probeer dat tegenwoordig niet meer te doen, maar het gaat automatisch. Ik heb me dit aangeleerd om mezelf te beschermen. En ook om geen verdriet te hoeven voelen, ik mis sommige overleden familieleden best wel erg. Als ik wel een gevoel heb is dat meestal negatief, zoals angst en onrust. Daarom zet ik meestal mijn gevoel uit. Is ook weer een rare zin, maar ik noem dit echt zo.
Als je voor jezelf al een vraag op papier zet, waarin je zet hoe voel ik me in deze situatie en waar zit ik mee, en denk ik dat dit verband kan houden met een vorig leven, en hoe zou het dan eventueel kunnen zitten.
En je schrijft volgens je gevoel het antwoord op deze vraag, dan zul je uit bepaalde woorden de lading kunnen halen.
Ook aan de manier van vragen die je hier gesteld hebt, kun je de opmerkelijkste en meest geladen woorden eruit op pikken en daar ligt vaak het antwoord in. Niet perse wat je schrijft, maar de woorden die het meest opmerkelijk zijn.
Dit zal ik eens gaan doen.
En dat je schrijft als kind had ik al een soort van moeite. Dit vind ik ook een opmerkelijke bewoording. Niet dat hij niet normaal is, maar wel eruit springend als zijnde daar is iets mee.
Ik snap helemaal dat je dat een opmerkelijke bewoording vind, maar ik kon het op dat moment even niet anders verwoorden. Het is meer onverklaarbare spanning, afstandelijkheid en een ongemakkelijk gevoel dat ik als kind voelde bij mannen. Wat ik in de loop der jaren heb gemerkt is dat ik geen problemen met mannen ondervind als ze op afstand blijven, zodra er lichamelijk contact is (bijvoorbeeld fysiotherapie) dan komen er gevoelens (alweer angst en spanning) naar boven die van mij weg mogen blijven ;)
Maar ik vind het fijn dat ik de oorzaak eindelijk weet.
Ik leg altijd een edelsteen onder mijn hoofdkussen, een rozekwarts, bergkristal, amethist, tijgeroog of labradoriet. Net wat ik op dat moment denk nodig te hebben :) Alleen overdag draag ik geen edelsteen, maar ik zal er eens een gaan uitzoeken.
-
Ik bedoelde niet zozeer dat jouw bewoordingen opmerkelijk zijn. Maar meer dat je uit ieders schrijven, of het nu een brief aan iemand is, of wat dan ook, je vaak bepaalde punten kunt halen, die er uit springen, en opvallen, en waar dan vaak onbewust een verhaal in ligt.
Als ik jouw verhaal in eerste instantie lees, zou ik denken er is je in een ander leven geweld aan gedaan door een man, of er is iets verschrikkers gebeurt als vermoed door een man, misbruikt door een man waardoor je nu bang bent voor aanraking.
Maar de woorden die ik eruit pik uit je schrijven die me meteen opvallen, niet omdat ze raar zijn, of raar verwoord, maar gewoon omdat ze opvallen zouden juist ook kunnen zeggen dat je een dierbaar iemand verloren bent in een ander leven, een man, en dat je daardoor moeite met mannen hebt. Bijvoorbeeld vanuit een soort schuldgevoel of wat anders.
Je zou ook in de oorlog gevochten kunnen hebben, en daar nog een ongemakkelijk gevoel aan over gehouden kunnen hebben.
Kortom er zijn heel veel redenen en door je schrijven te lezen, en kort te denken welke woorden vallen me het meest op, kun je soms al een heel eind komen. Het zijn soms juist de kleine woordjes die bijzaak lijken te zijn die een heel onbewust verhaal in zich dragen.
-
Hoi Pilar,
Ja dat is gebeurd. Daar heeft ze een trauma aan over gehouden, zoals ik in eerdere reacties ook al schreef.
Liefs,
LPChip
-
Ik bedoelde niet zozeer dat jouw bewoordingen opmerkelijk zijn. Maar meer dat je uit ieders schrijven, of het nu een brief aan iemand is, of wat dan ook, je vaak bepaalde punten kunt halen, die er uit springen, en opvallen, en waar dan vaak onbewust een verhaal in ligt.
Ik had je bericht al een paar keer doorgelezen, maar op de een of andere manier kwam hij bij mij anders over dan je bedoelde. Nu is het helemaal duidelijk :)
-
Ik heb vorig jaar iets heftigs meegemaakt. Het staat denk ik in verband met het trauma.
Ik had een ontsteking in een van mijn voeten en moest naar de fysiotherapeut. Dat was heel moeilijk voor me en gaf heel veel spanningen, was ontzettend vaak ziek. Ik ben er ook lang overstuur van geweest, toen kwam voor het eerst mijn angst voor lichamelijk contact naar boven. Doordat ik ook andere lichamelijk klachten heb (ze zijn er nog steeds) heeft hij onder andere ook mijn rug en bekken/heupen behandeld. In het begin heb ik daar heel veel moeite mee gehad, het is zelfs gebeurd dat ik helemaal verstijfde en heel kort buiten bewustzijn ben geraakt. Ook heeft hij meerdere keren mijn been gepakt, omdat ik pijn in de lies had, om alles los te maken en de eerste keer werd ik zo ontzettend bang.
Hoe komt het dat dit is gebeurd, heeft het zo moeten zijn of komt het door die fysiotherapeut (heeft geen verkeerde bedoelingen)?
Ik heb op het moment ergens anders fysio voor en een andere therapeut en bij hem voel ik me veel meer op mijn gemak. Komt dat doordat ik zo geconfronteerd ben met mijn angsten en dat het nu doordat ik dat heb meegemaakt beter gaat? Ben ik sterker geworden?
-
Iedereen is anders, en daarom kan het zo zijn dat sommige mensen een trauma sterker triggeren dan anderen. Met name als je je op je gemak voelt bij iemand zal een trauma minder snel triggeren. Andersom kan natuurlijk ook. Je trauma kan ervoor zorgen dat je je minder op je gemak voelt bij iemand.
Omdat je er nu wat meer mee bezig bent zal het makkelijker zijn om situaties te vinden waarin je minder met dit trauma geconfronteerd wordt. Dit wil niet zeggen dat je daardoor je trauma verwerkt, maar dat je deze enkel weet te omzeilen.
Liefs,
LPChip
-
Heel erg bedankt voor je antwoord, dit is fijn om te weten :)
-
Graag gedaan. :)
Liefs,
LPChip
-
LPChip, ik heb nog een vraag na aanleiding van het eerste bericht en je zei hierop het volgende:
Mijn gidsen geven aan dat ze in een veranderingsproces zit die heel ingrijpend is voor haar. Mijn gidsen achten de kans klein dat het contact tot stand blijft.
Dit heeft meer met haar veranderingsproces te maken dan met haar wil om het te verbreken. Het hangt af van hoe haar proces verloopt en welke keuzes ze hier in maakt of dit voor jullie dit contact in stand zullen houden.
In elk geval zal ze veranderen, en dat zal richting jou ook veranderingen brengen.
Nu is het zo dat er weer contact is geweest en we hebben zelfs afgesproken, ik heb haar zaterdag gezien. We hebben veel gepraat en het voelde weer als vanouds, ik was in het begin wat gespannen, maar dat was achteraf nergens voor nodig.
Ik maak me alleen echt heel erg zorgen om haar, ze heeft veel last van angst en paniekaanvallen door verschrikkelijke dingen die in het verleden zijn gebeurd (trauma's).
Ze heeft al een tijdje gesprekken met een psycholoog en ze voelt zich heel gespannen bij haar en vertrouwd haar niet. Ze zegt ook dat ze het moeilijk vind om zich open te stellen naar de therapeut en een (vertrouwens)band op te bouwen.
Heeft ze iets aan deze therapie/therapeut? Of komt er misschien een ander soort therapie of andere therapeut?
-
De therapeut die ze nu heeft zal haar kunnen helpen, maar ik verwacht niet dat ze zich open kan stellen. Iemand waar ze zich op haar gemak voelt zal haar veel beter kunnen helpen.
Mijn gidsen achten de kans groot dat ze door een andere therapeut geholpen zal worden. De stap zal door haarzelf genomen moeten worden om eventueel te switchen.
Als je haar wil helpen, geef dan aan dat ze bij het zoeken van een andere therapeut op haar gevoel kan vertrouwen. De uitstraling van een kantoor of omgeving kan haar al genoeg informatie geven of ze zich daar wel/niet open kan stellen.
Liefs,
LPChip
-
Ik wil haar heel graag helpen, het is moeilijk voor me om hier mee om te gaan. Als het juiste moment komt zal ik het er nog eens met haar over hebben, want ik wil niets liever dan dat zij eindelijk hulp krijgt en beter in haar vel komt te zitten.
-
Vergeet niet dat zij haar eigen proces doormoet. Jij bent er niet om haar problemen op te lossen, dus dat moet je ook niet willen forceren. Laat haar zelf ermee worstelen, en pas als ze het vraagt, dan pas kom je met oplossingen.
Als je dat niet doet, los je haar probleem niet op, maar verleg je het enkel.
Liefs,
LPChip
-
Je had me geen beter advies kunnen geven, dankjewel :)
-
Heb eigenlijk nog een vraag, deze keer weer over mezelf.
Het zit zo, heb inmiddels 10 jaar geleden een mbo opleiding afgerond en ook vlak daarna een baan gehad in die richting. Dit werk ligt me niet en werk al heel lang als huishoudelijke/schoonmaak hulp. Ik wil meer uren en ander werk, lichamelijk is dit zwaar en het geeft totaal geen voldoening.
Ben inmiddels een half jaar aan het solliciteren als winkelmedewerker, om in ieder geval bij deze werkgever weg te kunnen, diverse gesprekken gehad maar het wil maar niet lukken. De laatste tijd krijg ik zelfs alleen maar afwijzingen.
Wat is de reden dat het mij niet lukt? In welke richting zou ik kunnen zoeken (liefst zonder omscholing)?
-
Je had me geen beter advies kunnen geven, dankjewel :)
Graag gedaan. :)
Heb eigenlijk nog een vraag, deze keer weer over mezelf.
Het zit zo, heb inmiddels 10 jaar geleden een mbo opleiding afgerond en ook vlak daarna een baan gehad in die richting. Dit werk ligt me niet en werk al heel lang als huishoudelijke/schoonmaak hulp. Ik wil meer uren en ander werk, lichamelijk is dit zwaar en het geeft totaal geen voldoening.
Ben inmiddels een half jaar aan het solliciteren als winkelmedewerker, om in ieder geval bij deze werkgever weg te kunnen, diverse gesprekken gehad maar het wil maar niet lukken. De laatste tijd krijg ik zelfs alleen maar afwijzingen.
Wat is de reden dat het mij niet lukt? In welke richting zou ik kunnen zoeken (liefst zonder omscholing)?
Voordat je verder kan moet je bij jezelf nagaan wat je echt wil. Het universum wil je graag weten, maar hun weten nog minder goed wat jij wil dan dat jij dat zelf wil. Voordat je verder kan moet jij dus eerst besluiten wat je wil. Okee, je wil iets anders, prima. Maar wat dan? Gewoon solliciteren om weg te gaan bij waar je nu zit is niet genoeg. Je moet ook daadwerkelijk besluiten dat je bepaald ander werk wil gaan doen.
Ga dus bij jezelf na, wat vind ik leuk om te doen? Wat kan ik? En ga op basis daarvan een stappenplan trekken om daar werk in te vinden.
Ga eens op een vacature site kijken, en kijk dan niet naar de vacatures waar je steeds op gesolliciteerd hebt, maar ga kijken in de categorieen, en kijk dan wat je echt graag wil doen.
Als dat de vacatures zijn waar je al reeds op aan het solliciteren bent, dan houdt iets anders je tegen. Wil je echt weg bij je huidige werk? Voelt het als verraad? Het universum kan alleen helpen als je echt 100% ervoor wil gaan.
Liefs,
LPChip
-
Ik heb er eens goed over na gedacht, mijn doel is op dit moment een andere baan vinden zodat ik bij mijn huidige werkgever weg kan. Als het lukt om in een winkel aangenomen te worden en ik verder wil solliciteren (als het niet bevalt of niet genoeg uren mogelijk zijn) staat dit veel beter op mijn cv dan dat mijn laatste werkgever een schoonmaakbedrijf is.
De reden dat ik voor een winkel kies is omdat het lichamelijk niet heel zwaar is, want ik heb de laatste jaren zoveel lichamelijke pijn en vermoeidheidsklachten gekregen en ik hoop dat dit een goede keus zal zijn.
Want ik heb overwogen een omscholing te gaan doen in de zorg (begeleiden/verzorgen van gehandicapten of ouderen), maar heb besloten dat niet te gaan doen. Ik ben bang dat het me niet gaat lukken, dat het me te zwaar word (werken, leren/huiswerk, 1 dag in de week school). Vandaar deze keuze.
-
En sta je ook 100% achter deze keuze?
Liefs,
LPChip
-
Nee, ik kan moeilijk keuzes maken en in dit geval ook niet. Vandaar dat ik tijdelijk ander werk wil gaan doen en vanuit daar verder ga nadenken en beslissen wat ik wil. Het is voor mij al een hele stap om bij mijn huidige werkgever, vooral werkplek weg te gaan.
Ik heb al die jaren gezien hoe het is om voor gehandicapten te zorgen en te begeleiden, want ik maak hun woningen schoon. Maar toch lukt het me niet om definitief een keuze te maken, ik weet niet hoe.
-
En zolang je niet achter een keuze kan staan, zal je vast blijven zitten in je huidige sleur.
Ook al is een keuze tijdelijk, dan kun je nog achter die keuze staan.
Maar je moet het echt willen, want alleen dan zal het universum zijn ding voor je doen.
Liefs,
LPChip
-
Je zegt precies zoals het is, ik zit ook in een sleur. Al jaren. En het is frustrerend dat er geen vooruitgang/verandering komt, maar ik begrijp inmiddels ook wel hoe dat komt ;).
Ik heb even (een paar dagen) tijd nodig om hier nog eens over na te denken. Maar het is fijn om te weten dat een tijdelijke keuze ook een optie is als ik er helemaal achter sta.
-
Ik ga je een anekdote geven.
Je wil een verjaardagscadeau geven aan je neefje of nichtje, maar je weet niet hij/zij wil hebben, dus je vraagt het.
Je neefje of nichtje weet het niet. Je zegt: denk eens goed na, wat wil je nu echt hebben?
Weer weet je neefje of nichtje het niet.
Jij zegt: Als ik je een speelgoed treintje geef, wordt je daar dan blij van?
Hij/zij zegt: nee, die heb ik al.
Jij zegt noemt nog een paar dingen op, maar of hij/zij heeft het al, of vindt het gewoon niet leuk.
Na een aantal keer zeg je, okee, denk er goed overna, ik vraag het morgen weer.
De volgende dag vraag je het weer, maar nog steeds weet hij/zij het niet.
Je wil niet zo maar iets geven, want je weet dat hij/zij dat niet leuk gaat vinden. Je vraagt nog een keer, weet je echt niets?
Hij/zij zegt: misschien een voetbal?
Jij zegt, ja? Wil je een voetbal?
Hij/zij kijkt twijfelend en zegt, ik weet het niet... Misschien toch iets anders?
Moraal van het verhaal, tot hij/zij weet wat hij/zij wil, kun je hem niet tevreden krijgen met dat wat je wil geven. Het universum heeft ditzelfde dilemma met jou en wacht daarom geduldig tot je wel weet wat je wil.
Liefs,
LPChip
-
In die situatie zit ik inderdaad, zoals jij het gesprek hier neerzet. Ik blijf solliciteren in winkels en ondertussen kijk ik ook of er andere leuke(re) vacatures zijn.
Het allergrootste probleem is waardoor ik het moeilijk vind om weg te gaan is dat op mijn werk een cliënt een konijntje heeft, een andere cliënt die inmiddels is verhuisd (had het niveau van een 3-jarig kind) heeft in totaal 3 cavia's gehad in de jaren dat ik er werkte. Het is zo dat de vaste leiding er nauwelijks naar omkeek en die 3 cavia's zijn allemaal op een dag overleden toen ik niet werkte. Als ik ze geen eten gaf (vooral de een na laatste, die stond buiten, werd slecht/nauwelijks voor gezorgd), ik heb een aantal keer zelf voer gekocht, dan deed niemand dat.
Deze cliënt heeft wel het niveau om zelf voor het konijntje te kunnen zorgen, maar als hij dat vergeet ofzo dan word er niets van gezegd. Op dit moment werkt er iemand, een leerling, die er ook voor zorgt maar ik maak me zorgen (als zij een keer weggaat) om dat beestje. Omdat ik weet hoe ze daar zijn, ik heb het met 1 cavia ook erg moeilijk gehad, want ik heb lang voor hem gezorgd en ben voor dat diertje opgekomen, had iemand van de leiding aangesproken, maar het heeft niets geholpen.
Ik weet niet of jij een dierenvriend bent, maar ik kan slecht tegen dit soort dingen. Hoe kan ik op een goede/normale manier weggaan, zonder schuldgevoel en zonder dat ik me zorgen ga maken? Het voelt alsof ik zo'n diertje in de steek ga laten als ik daar weg ga... :-[
-
Allereerst moet je je beseffen dat jij niet de eigenaar bent van dit beestje. Hoe crue het ook is dat er slecht voor hen gezorgd wordt, het is en blijft de verantwoordelijkheid van de eigenaar, daarna van jouw werkgever, en pas daarna die van jou.
Je moet zeker niet daar blijven voor deze dieren, want jij wordt er enorm ongelukkig van. Maar het blijkt wel dat dit een grote reden is waarom jij nog steeds tegen alles en iedereen (lees het universum) zegt dat je wil blijven.
Liefs,
LPChip
-
Ik zal het hoe dan ook een keer los moeten laten, het voelt alleen (nu nog) heel slecht. Aan de andere kant ben ik er vaak mee bezig, maak me vaak zorgen om het diertje, dat is helemaal niet fijn. Word er onrustig van en ergens ook wel ongelukkig ja. Verder zijn er eigenlijk geen redenen om daar te willen blijven, dat weet ik nu zeker, want ik heb het er niet naar m'n zin.
-
Je hebt nu in ieder geval genoeg informatie.
Je zal een keer de knoop moeten doorhakken en de beslissing definitief moeten maken. Pas daarna zal het universum je helpen.
Liefs,
LPChip
-
Ik zit in hetzelfde soort werkveld, bij ons wordt het afgeraden bij de meeste clienten om dieren te nemen als er niet goed voor gezorgd wordt. Begeleiders kunnen immers ondersteunen maar de volgende keer neemt er iemand een motor die onderhouden moet worden. Een dier nemen betekent ervoor kunnen zorgen. Zo niet wordt bij ons gewoon de dierenbescherming gebeld. Dat zou jij ook kunnen doen. Het welzijn van een dier is belangrijk, als het niet te eten krijgt of verzorgt wordt en er wordt geen actie op ondernomen en je zit ermee. Kun je dat doen. Ik heb wel meegemaakt dat de dierenbescherming dan controle uitoefent en dieren voedt. Als er geen verbetering komt worden ze meegenomen.
-
Dankzij jou berichten en vragen heb ik duidelijkheid en inzicht gekregen :)
Ik ga voordat ik de knoop door ga hakken er even met iemand thuis over hebben, denk dat het voor mij dan iets makkelijker word om daar weg te gaan.
Als het eindelijk zover is dan laat ik het je weten.
Moet je zeggen dat ik best lang op een forum heb gezeten (kijk er soms nog op) waar mensen komen die verstand hebben van psychologie en/of psychische problemen hebben, maar daar ben ik niet erg veel mee opgeschoten, hier is het en voelt het veel beter :D
-
Dankjewel. :)
Succes, en ik ben benieuwd naar de afloop. :)
Liefs,
LPChip
-
Pilar, ik heb er toen ook over na gedacht om de Dierenbescherming in te schakelen, had ook een goede reden om dat eventueel te doen. Maar wilde mijn baan niet op het spel zetten, want ik weet zeker dat hun er achter waren gekomen dat ik de melding had gedaan. Dus daarom had ik zoveel mogelijk de zorg voor het diertje op me genomen.
Bedankt voor je reactie en je advies :)
-
Succes, en ik ben benieuwd naar de afloop. Lachebek
Dankjewel :)
-
En zolang je niet achter een keuze kan staan, zal je vast blijven zitten in je huidige sleur.
Ook al is een keuze tijdelijk, dan kun je nog achter die keuze staan.
Maar je moet het echt willen, want alleen dan zal het universum zijn ding voor je doen.
Korte tijd geleden heb ik de keuze gemaakt om werk te zoeken in een winkel en wat sollicitatiebrieven weg gedaan. Ben afgelopen vrijdag op gesprek geweest bij een supermarkt hier in het dorp en ben vandaag gebeld dat ik ben aangenomen. En de winkel zit precies langs een praktijk waar wel een heel leuk persoon werkt :P en die zei vandaag (ik had een afspraak) dat hij zijn broodjes haalt in deze supermarkt. Dat is ook nog precies de afdeling waar ik kom te werken :D.
-
Hahaha, gefeliciteerd en veel plezier. :)
Het voordeel is nu, dat als hij als klant in jouw winkel is en hij je leuk vindt, het makkelijker voor hem is om je te benaderen, dan dat als jij klant bij hem bent in de praktijk. :)
Dus dat wordt flirten. ;)
Liefs,
LPChip
-
Dankjewel :)