Vannacht droomde ik dat ik ergens een meisje tegenkwam dat rood gekleed was en stijl bruin haar had. Haar moeder stond op een afstand toe te kijken. Het meisje liep naar me toe, en sloeg haar armen om mij heen (twee keer zelfs). Beide keren had ik hetzelfde gevoel, heel warm, bijzonder en vertrouwd gevoel en ook alsof ik iemand had ontmoet waarvan ik voelde dat ik haar eindelijk was tegengekomen en dit klopte gewoon, alsof we samen een geheel waren.

Wat betekend dit?

Hoi LPChip,

Heb er een tijdje over na gedacht, maar ik wil het toch vragen. Ben zo nu en dan een beetje over de toekomst aan het nadenken, over een relatie krijgen enzo.
Ik zou in de toekomst een gezinnetje willen, maar dan een vriendin en een paar hondjes. Ik zie mezelf geen kinderen op de wereld zetten of adopteren. En dit is altijd al zo geweest. Ik houd super veel van dieren en misschien klinkt dit gek, maar ik heb liever een hondje in mijn armen en op mijn schoot dan een kind.
Ik vraag me af hoe het kan dat ik als vrouw geen kinderwens heb? En wel het zorgzame in me heb, voor iets willen zorgen, maar hondjes in plaats van kinderen? Wil je dit eens aan mijn gidsen vragen?

Ik kom bij veel verschillende mensen met mijn werk en als ik ergens voor de eerste keer kom dan vragen sommige mensen hoe oud ik ben en als ik dan antwoord geef dan hadden ze me veel jonger geschat. Er word me ook vaak gevraagd of ik nog studeer en soms of ik een auto heb. In het begin wist ik niet goed hoe ik hiermee om moest gaan, maar het begint te wennen  .
Wat is de reden dat (de meeste) mensen me voor een 20er aanzien in plaats van iemand van 32?

Ik heb sinds vorige week een nieuwe baan gevonden als thuishulp. De derde werkdag kwam ik bij een mevrouw en het leek op een herhaling van wat ik eerder heb meegemaakt: die mevrouw bemoeide zich met hoe en wat ik allemaal deed, commandeerde, deed respectloos, kon niets goed doen in haar ogen en praatte (schreeuwde) tegen me op een toon alsof ik een misdadiger was. Ik heb bij deze persoon voor het eerst van me afgebeten en heb ook mijn werk gebeld en een melding gedaan hiervan en ze hebben me uitgeplant bij haar. Ik vond het nodig om (eindelijk) eens voor mezelf op te komen en durfde het deze keer ook.
Vorig jaar ben ik dus twee van type mensen tegen gekomen en ik weet dat ik echt nog wel vaker van deze types tegen zal komen, maar waarom werd ik nu alweer en zo snel geconfronteerd met weer zo'n vervelend persoon?

Hoi LPChip, Zou je voor mij ook een kaart willen leggen? Ik zit niet zo lekker in mijn vel.
Alvast bedankt!

Sinds een tijdje merk ik dat als ik onder de mensen ben dat ik me soms ineens anders voel. Het begint meestal met chaos in mijn hoofd, ineens niet helder meer kunnen denken. Ook gebeurd het dat ook mijn stemming omslaat en heb ook meegemaakt dat ik echt heel ziek werd van iemand waar ik dan lang last van had. Ik denk dat ik dus energie van anderen kan voelen soms, maar weet het niet helemaal zeker. Het is lastig om tegen te houden en komt altijd onverwacht waardoor ik niet op tijd in grijp. Ik weet hoe ik me af kan sluiten, maar daar denk ik niet altijd aan of krijg de kans niet. LPChip, wat denk jij, klopt het wat ik denk of is het misschien toch iets anders?

Ik heb al heel lang problemen met het vinden en onderhouden van sociale contacten/vriendschappen. Inmiddels ben ik er achter dat dit komt door de angst om mensen kwijt te raken waardoor ik mezelf bijna niet meer durf open te stellen naar mensen en geen contact durf te maken en erg op de achtergrond blijf. Ik vraag mezelf af wat ik zou kunnen doen om voorzichtig mensen toe te kunnen laten zonder dat die angst gaat overheersen. Uiteindelijk wil ik ook wat mensen, gezelligheid om me heen en leuke dingen doen (soms) samen met anderen en misschien een keer een relatie. En niet helemaal alleen op deze wereld achter blijven als mijn ouders overlijden.
Dus mijn vraag is wat ik er zelf aan kan doen om over deze angst heen te groeien zodat hij wat meer naar de achtergrond gaat?

Ik loop sinds een paar weken een bij een nieuwe fysiotherapeut. Hij werkt bij een andere praktijk.
Het intakegesprek ging goed, de 2 behandelingen die ik tot nu toe heb gehad ook. Ben wel erg angstig voor pijn, maar de persoon vertrouw ik en ben totaal niet bang voor hem.

Vind het een beetje lastig uitleggen, maar ga het proberen. Ik voel me echt fijn bij deze persoon, hij voelt vertrouwd, ik kan mezelf zijn bij hem, ook zeggen wat ik wil zeggen en ik weet me geen raad met mijn gevoelens en gedachtes. Heb echt even je hulp nodig LPChip.
Er is zo iets raars gebeurd, want ik heb namelijk als hij vlak bij me staat een onverklaarbare behoefte om hem aan te raken of dat hij mij aanraakt. Het lijkt net of er een magneet mij naar hem toe trekt. In gedachten vroeg ik aan hem wil je me bij m'n schouder aanraken, heel even later deed hij dat (om mij in een goede houding te laten zitten).

Ook heb ik het gevoel dat hij mij op de een of andere manier aan voelt (bv mijn energie voelt of gedachten kan lezen), dat hij meer kan dan alleen fysiotherapie geven.
Omdat ik nogal bang was voor de behandeling die hij ging geven, die volgens hem in het begin een snijdende pijn geeft, stelde hij voor om dit niet te doen. Dat is aardig van hem, maar ik vond het niet kunnen om van zijn behandelplan af te wijken en heb hem toch ondanks mijn angst de behandeling uit laten voeren. Het is achteraf ook meegevallen, hij ging op een fijne manier met mij om. Wat me erg aan hem opvalt is dat hij een hele open blik heeft en heel diep in mijn ogen kijkt en dat doe ik ook terug (niet omdat ik hem leuk vind, het is en blijft een man  ).

Kun je me iets meer vertellen en/of bevestigen over wat ik hier heb geschreven? Alvast heel erg bedankt!