Armina, het spirituele forum
Nederlands => Levensvragen => Topic gestart door: lotuslove op januari 23, 2009, 09:23:28 pm
-
Hoe meer ik spiritualiteit toelaat in m'n leven en me erin verdiep, hoe meer 't me opvalt dat ik minder behoefte heb aan sommige vrienden/vriendinnen. Ik merk dat 't met sommigen gewoonweg niet meer 'klikt', dat 't te oppervlakkig is geworden...of tenminste, dat lijkt zo. Misschien ben ik wel degene die is veranderd.
Ik ben blij dat ik inzie wie ik wel of niet om me heen wil, maar toch is 't raar.
Ik weet heel goed dat ik dit soort dingen niet kan uitspreken omdat ik daarmee mensen kwets, enige wat ik kan doen is afstand nemen.
Hoe gaan jullie hiermee om?
-
Dit merk ik ook. Heb dit al vaker meegemaakt ook toen ik er nog niet bewust meebezig was.
Hoe ik daar mee omga?
Dat is een goeie vraag, vaak vind ik het jammer maar dan meer het idee dat ik geen vaste vrienden heb, omdat het bij mij al vaak heeft gewisseld van vrienden groep. Maar meestal ontmoet ik tegelijkertijd weer nieuwe mensen waar ik een vriendschap mee opbouw.
Meestal laat ik het zoals het is, ik heb niet meer de behoeften met hun om te gaan en meestal hebben diegene dat hetzelfde met mij (wellicht dat zij daar ook wat van merken dat ik verander). Heb wel eens meegemaakt dat vriendin van me het er moeilijk mee had dat ik steeds meer afstand van haar nam, zij wilde nog wel graag met me omgaan, maar dat is uiteindelijk "verwaterd" zoals ze dat noemen.
-
Eigenlijk op dezelfde manier.
Ik vind dat in een relatie (inclusief een vriendschappelijke relatie) de communicatie enzo van twee kanten moet komen. Wanneer je niet op dezelfde lijn zit met bepaalde mensen, dan zul je zien dat de interesse in elkaar verdwijnt. Ik laat dit dan verwateren, want het heeft niet echt zin om achter een relatie aan te lopen als het eigenlijk geen basis (meer) heeft om op te steunen.
Maar je gevoel zal je daar bij helpen. Als het gewoon niet juist voelt om het contact met een persoon aan te houden, waarom zou je dan je energie eraan verspillen?
-
Ja ik vind 't eerlijk gezegd ook niet erg, ik zie namelijk ook dat er weer nieuwe, mooie mensen voor in de plaats komen :)
Dat is heel fijn, maar het is meer dat ik 't moeilijk vind dat sommige mensen binnen m'n vriendengroep dat niet begrijpen.
-
..., maar het is meer dat ik 't moeilijk vind dat sommige mensen binnen m'n vriendengroep dat niet begrijpen.
Meestal als je zegt: ik moet er zelf achteraan lopen en daar heb ik geen zin meer in, dan snappen ze het wel.
-
Wat een bekend onderwerp :)
Ik ben nooit zo van de vrienden geweest. Ik was altijd meer op mezelf, ik had wel wat vrienden maar nu ik steeds me meer verdiep in spiritualiteit voel ik dat de vrienden die ik heb ook niet meer zo bij me passen.
Het voelt ook net of dat ze niet kunnen begrijpen waar ik me mee bezig hou, ze snappen dat niet. Net of je uit elkaar groeit.
Wel komen er steeds weer nieuwe mensen vrienden voor in de plaats :)
Ik denk soms moet je oude gewoontes en dus ook vrienden vrij maken voor nieuwe.
-
Heb ook vaak bij vrienden het gevoel dat ze wat verder van mij afstaan. Het is een beetje moeilijk uitleggen het is vaak oppervlakkig vind ik.
Herkennen jullie dit ook? Dat je niet alles kunt bespreken, dat hun zich met andere dingen bezig houden..
-
Ja ik snap wat je bedoelt, net of dat ze je niet kunnen begrijpen. Net of dat je anders bent voelt het. Je hebt ook andere intresses dan je vrienden. Je voelt meer dingen en hun hebben daar geen last van.
Het voelt als een afstand omdat je niet begrepen kan worden vind ik altijd.
-
Precies dat bedoel ik!
-
Heel herkenbaar allemaal!
Ik merk ook dat er een soort afstand is en dat 't vaak te maken heeft met de maskers die ze dragen. Omdat ik dat vroeger ook deed had ik dat toen niet door maar nu ik me met spiritualiteit en een andere manier van leven bezighou, zie ik veel meer dingen waardoor ik ervoor kies afstand te nemen.
Wel komen er steeds weer nieuwe mensen vrienden voor in de plaats :)
Ik denk soms moet je oude gewoontes en dus ook vrienden vrij maken voor nieuwe.
Ja dit is zeker waar! :D
Het wisselt elkaar af, wat je uitstuurt, trek je aan.
Als je je met positieve dingen bezighoud trek je ook soortgelijke mensen aan, wel mooi om te zien.
Heb ook vaak bij vrienden het gevoel dat ze wat verder van mij afstaan. Het is een beetje moeilijk uitleggen het is vaak oppervlakkig vind ik.
Herkennen jullie dit ook? Dat je niet alles kunt bespreken, dat hun zich met andere dingen bezig houden..
Ja ik heb dit ook, het gevoel dat 't allemaal wat oppervlakkig is.
-
Oppervlakkig is voor ons niet zo heel interessant, dan vervelen we ons. We willen graag gesprekken voeren die ergens op slaan :D
-
Klopt, nou je 't zegt had ik dit van kinds af aan al dat ik meer voor de 'serieuze' gesprekken ging dan voor oppervlakkigheid.
-
Ik heb ook vaak dat ik over vanalles altijd (heel) ver doordenk..
Voorbeeld: mn filiaalleider vertelde dat hij nieuwe auto had, allemaal heel modern met automatische ruitenwissers en automatische tankdop (moetje eerst slang tegen aanhouden en dan scant hij of het de goede brandstof is en gaat r nog klepje open en dan kunje pas tanken)
Dan komt er bij mij meteen in me op, wat als die sensor kapot gaat dan kunje niet tanken, dus ik zeg dat niemand die daar aan had gedacht.
Zo heb ik dat vaker als het ergens over gaat, vaak kijken andere je dan echt zo aan van het zal wel in eerste instantie om later te beseffen dat ik daar wel een punt mee heb zeg mar.
-
Ja je ziet ze dan echt zo even kijken van ummm? Maar ze zijn zelf dan nog niet zover dat ze dat bedacht hebben terwijl wij dat allang hadden ;)
@lotus ik herken dat ook als kind, ik wilde liever serieuze gesprekken voeren met ouderen mensen. Op werk ook altijd.
-
Waar Eni 't over had, dat heb ik ook wel alleen ben ik gewend om 't niet uit te spreken.
Ik hield me vroeger al van de domme, omdat ik geen zin had om bepaalde dingen uit te leggen want ik wist dat als ik een opmerking zou maken dat ik dan ook nog 's moest uitleggen hoe 't in elkaar zat.
@lotus ik herken dat ook als kind, ik wilde liever serieuze gesprekken voeren met ouderen mensen. Op werk ook altijd.
Ja dat had ik ook! Ik weet nog dat m'n ouders ons altijd buiten hun 'serieuze' gesprekken hielden wat ik altijd jammer vond.
-
Jah klopt is wel vervelend als je het moet uitleggen, maar meestal zeg ik het al voordat ik er erg in heb... Als ze het niet snappen en moet het uitleggen heb ik meestal zoiets van laat maar.. Omdat ik daar ook niet zo'n zin in heb
En denken ze zelf nog ff na, en snappe het dan wel. Alleen duurt dat vaak even
-
Ja inderdaad, heel herkenbaar. Ik hou ook meer van de serieuzere gesprekken, hoewel ik gewoon puur onzin praten (dus humor) ook kan waarderen :D maar praten over de allerdaagse dingen vind ik echt saai X)
Ik heb wel geleerd om er naar te kunnen luisteren, maar ik zal zelf niet gauw deelnemen aan zo'n gesprek.
-
hey hey,
ik herken dit heel erg goed.
maar misschien is het ook soms beter voor jezelf en voor je vrienden hen zijn dan op andere stadium en jij ook.
Het is belangrijk voor je zelf dat je omringt met mensen die liefdevol,positief en jou begrijpen en andersom, waarschijnlijk zal jij ze altijd begrijpen om zo even te zeggen en hen jou niet en als dat niet kan, is het misschien tijd even niet..
liefs
-
hey hey,
ik herken dit heel erg goed.
maar misschien is het ook soms beter voor jezelf en voor je vrienden hen zijn dan op andere stadium en jij ook.
Het is belangrijk voor je zelf dat je omringt met mensen die liefdevol,positief en jou begrijpen en andersom, waarschijnlijk zal jij ze altijd begrijpen om zo even te zeggen en hen jou niet en als dat niet kan, is het misschien tijd even niet..
liefs
Ja klopt, het is ook beter zowel voor hun als voor mij om elkaar los te laten.
Ik vind 't gewoon vervelend dat ze 't zelf niet inzien.
-
Tsja ik ga in herhaling vallen , allemaal zooooo herkenbaar.In het begin weet je niet goed wat je moet denken,ben ik abnormaal?Ik heb geen Interesses ik ben saai want alles waarover ze het hebben vind ik niet de moeite.En nog zoveel meer.Op den duur hou je je eigen afzijdig,observeert en zegt niks meer. Dan hoor je via via oa das toch nen stille hé, wat is er toch met die man? Ook bijvoorbeeld op een familiefeestje, de gesprekken aan de tafel. Je voelt die mensen zo goed aan(intuitie)Dat het zo overkomt dat ze zich anders voordoen dan dat ze zijn en liegen en.....Eigenlijk samengevat zijn het toch veel negatieve energien die je moet slikken.Je kan dan toch maar moeilijk je mening geven want dan zijn er de poppen aan het dansen hé
Op den duur ga je helemaal op in je eigen persoontje. En bij mij is het zo geworden dat je mensenschuw wordt en ook bang van de mensen.
Vrienden? Zo goed als geen. Maar er zijn er wel veel die denken dat ze mijn vriend zijn.
Ik besef nu maar al te goed dat ik daarin moet veranderen voor mijn eigen welzijn en geluk, ik moet meer van mijn eigen gaan houden om te starten en dan komt de positieve energie nog meer vrij en dat is goed voor iedereen.
Nog veel werk aan de winkel
Beste groetjes Steenbok
-
Zodra je beseft dat je anders bent, kun je opzoek gaan naar vrienden die wel bij je passen. Gelukkig veranderen steeds meer mensen zodat je steeds meer kans hebt om mensen zoals jij tegen te komen. Ikzelf heb ook niet veel vrienden, en spreek eigenlijk niemand die ik vroeger sprak. Daarvoor in de plaats heb ik nu een paar heel goede vrienden in mijn leven terug gekregen. Met hun kan ik wel praten over datgeen wat mij bezig houdt.
-
En bij mij is het zo geworden dat je mensenschuw wordt en ook bang van de mensen.
Vrienden? Zo goed als geen. Maar er zijn er wel veel die denken dat ze mijn vriend zijn.
Ik besef nu maar al te goed dat ik daarin moet veranderen voor mijn eigen welzijn en geluk, ik moet meer van mijn eigen gaan houden om te starten en dan komt de positieve energie nog meer vrij en dat is goed voor iedereen.
Nog veel werk aan de winkel
Beste groetjes Steenbok
Ja Steenbok, bij mij ook erg herkenbaar.
Ik heb veel kennissen om me heen, maar echt vrienden op hartniveau? Weinig.
M'n familie & m'n man zijn erg belangrijk voor me, maar gelukkig is 't mooie van dit alles dat je open mag staan voor mooie personen waar je wel een 'klik' mee hebt, ze zullen vast en zeker op je pad komen als je er maar voor open staat :)
-
ik moet meer van mijn eigen gaan houden om te starten en dan komt de positieve energie nog meer vrij en dat is goed voor iedereen.
Trouwens, zit veel waarheid in wat je hier zegt :)
Als je van jezelf leert houden, straal je dat uit en trek je de goede mensen aan in je leven.
Is erg mooi om dat te beseffen vind ik, want door te houden van jezelf leer je ook open te staan om te ontvangen.
Mooie gedachte vind ik.
-
ik heb dat zelf ook gehad, ik heb heel veel vrienden achter me gelaten en ik merk nu ook dat ik daar heel anders in sta. ik verbreek contacten makkelijk omdat ik mezelf tijdens die contacten al los zie van die mensen. mensen komen en gaan maar jij blijft. En dat lijkt hard of afstandelijk maar dat is voor mij gewoon de realiteit. En je krijgt toch automatisch mensen om je heen die je aantrekt en die je niet aantrekt, die verdwijnen vanzelf of anders kun je dat contact nog verbreken. Ik denk ook dat je daar heel duidelijk in moet zijn altijd, als je iemand niet meer nodig hebt of niks uit dat contact haalt, waarom zou je dan nog vrienden zijn? Kijk als die klik er nog is, is dat anders maar dat is meestal dan niet meer. Dan moet je gewoon voor jezelf kiezen :)